Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9960 Esas 2019/1255 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9960
Karar No: 2019/1255
Karar Tarihi: 04.02.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9960 Esas 2019/1255 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiş ancak üst mahkeme kararıyla yargılama yenilenmiştir. Sanığın tebliğ evrakı bildirilen adrese yapıştırılması nedeniyle hükümden haberdar olmadığı gerekçesiyle eski hale getirme talebi reddedilmiştir. Kararda TCK'nın 89/1, 89/2-b, 52/2-4, 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK'un 310 ve 317. maddeleri yer almaktadır. TCK'nın 89/1 ve 89/2-b maddeleri taksirle yaralama suçunu düzenlerken, 52/2-4 maddeleri cezayı belirler. 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, temyiz süresine ilişkin bir düzenlemedir. 1412 sayılı CMUK'un 310. maddesi, yasal süreleri belirlerken, 317. maddesi istinaf ve temyiz taleplerini düzenler.

12. Ceza Dairesi 2017/9960 E. , 2019/1255 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın gıyabında verilen hükmün, sanığın 22/11/2008-26/08/2011 tarihleri arasında Ümraniye E Tipi Ceza İnfaz Kurumunda bulunmasına rağmen sanığın yargılama sırasında bildirdiği adrese tebliğe çıkarıldığı, sanığın tebliğ saatinde çarşıda olması sebebiyle tebliğ evrakının ikametgah kapısına yapıştırılması suretiyle 26/08/2009 günü tebliğ edildiği, sanığın kararı süresinde temyiz etmemesi üzerine sanık hakkındaki hükmün “temyizde onama” şeklinde 10.09.2009 tarihinde kesinleştirilip infaza verildiği, sanık hakkında çıkarılan yakalama emrine istinaden sanığın Ümraniye E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda olduğunun bildirilmesi üzerine ve infaza verilen hükme dair müddetnamenin infaz başlangıcı ile birlikte kendisine tebliğiyle hükmü öğrenmesi üzerine temyiz süresinin 17/03/2010 tarihinde başladığı, sanığın gerekçeli kararın cezaevinde olmasına rağmen savunmasında belirtmiş olduğu adrese tebliğ edilmesinden dolayı haberdar olmasının mümkün bulunmadığı bu nedenle yapılan tebligatın usulsüz olması nedeniyle 15/06/2015 tarihinde eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunduğu, mahkemece 07/07/2015 tarih ve 2017/14-2009/18 Ek karar sayılı karar ile infazın durdurulmasına ve dosyanın eski hale getirme ve temyiz konusunda inceleme yapılmak üzere Yargıtaya gönderildiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Mahkemenin 29.06.2009 tarih, 2007/14 esas, 2009/18 karar sayılı ilamı ile hükmedilen 2700 TL adli para cezasının 17/09/2010 tarihinde infaz edildiği, sanığın hakkında düzenlenen müddetnamenin 17/03/2010 tarihinde kendisine tebliği ile hükmü öğrenmesi ve temyiz süresinin bu tarihten başlaması nedeniyle, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesinde öngörülen yasal süre geçtikten sonra 15/06/2015 tarihli dilekçe ile temyiz ettiği anlaşıldığından, sanığın "gerekçeli karardan haberdar olmadığı" iddiasına dayanan ve yerinde görülmeyen eski hale getirme talebi ve buna bağlı olarak yasal süresinden sonra olan vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE, 04/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.