MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanığın muhtar olarak görev yaptığı döneme ilişkin olarak zimmet suçlaması ile yargılandığı Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/21 E. 2012/65 K. sayılı dosyasının 17.05.2012 tarihli 8. celsesinde, suça konu 105 adet sahte köy sarfiyat senedini avukatı aracılığı ile dosyaya ibraz etmek suretiyle atılı resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddia ve kabul edilen kamu davasında; sanığın savunmalarında suça konu belgelerdeki tüm harcamaların gerçekte yapıldığını iddia etmesi, atılı zimmet suçu nedeniyle Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesinde verilen mahkumiyet kararının Yargıtay 5. Ceza Dairesinin kararıyla eksik araştırma nedeniyle bozulduğunun UYAP sistemi üzerinden yapılan inceleme sonucunda anlaşılması ve mahkemece suça konu belgelerin aldatma kabiliyeti ile ilgili herhangi bir değerlendirme yapılmamış olması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti için, belgede sahtecilik suçlarında aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının takdiri hakime ait olduğu cihetle, suça konu belge asılları duruşmaya getirtilip incelenmek suretiyle özelliklerinin duruşma tutanağına yazılması, orjinallerinde bulunan özellikleri taşıyıp taşımadığı, aldatıcı nitelikte olup olmadığının kararda tartışılması ve denetime olanak verecek şekilde dosya içine konulması; sanığın zimmet suçlaması ile yargılandığı Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/42 Esas sayılı dosyası ile bu dosyanın mümkün olduğu takdirde birleştirilip mümkün olmadığı takdirde bu dosyayı ilgilendiren belge ve delillerin dosyaya intikali sağlanmak suretiyle sanığın eyleminin 5237 sayılı yasanın 211. maddesindeki ""bir hukuki ilişkiye dayanan alacağın ispatı veya gerçek bir durumun belgelenmesi amacıyla sahtecilik"" suçunu oluşturup oluşturmayacağı tartışılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi,
3-Kabule göre de;
a) 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesinde, "değişik zamanlarda" denilmiş olması nedeniyle aynı anda işlenen eylemlerde zincirleme suça ilişkin hükümlerin uygulanma olanağı bulunmadığı cihetle, sanık tarafından kullanılan suça konu belgelerin aynı anda mahkemeye ibraz edilmesi, değişik zamanlarda düzenlendiklerine dair delil bulunmaması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesi kapsamında teselsül koşullarının oluşmadığı gözetilmeden, bu madde hükmünün tatbiki ile cezada artırıma gidilmesi,
b)"17.05.2012" olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığına "2012" şeklinde eksik yazılması,
c) 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.