Danıştay 3. Daire 2019/5990 Esas 2022/2046 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/5990
Karar No : 2022/2046

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ...Vergi Dairesi Başkanlığı/...
VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVACI) : ...Tarım Gıda Akaryakıt Ticaret ve Sanayi Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : .... Vergi Mahkemesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin ...Bölge İdare Mahkemesi .... Vergi Dava Dairesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte belge düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde edildiği yolundaki tespitleri içeren vergi tekniği raporunun done alındığı takdir komisyonu kararı uyarınca Ocak ila Aralık 2014 dönemleri için re'sen salınan katma değer vergisi ile tekerrür hükümleri gereğince artırılarak kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacı hakkındaki vergi tekniği raporunda yer alan saptamalardan, düzenlediği faturaların gerçek bir emtia teslimine dayanmadığı, komisyon karşılığında tanzim edildiği ve bu yolla elde edilen kazancın kayıt ve beyan dışı bırakıldığı sonucuna ulaşıldığı ancak Danıştay içtihatları doğrultusunda Ba-Bs form analizi sonucunda tespit edilen fark matrahının %2'sinin komisyon geliri olarak dikkate alınması suretiyle bulunacak fark matrah üzerinden tarhiyat yapılması gerektiği, takdir komisyonunca bu hesaplama biçimi dışında ve anlaşılamayan bir biçimde matrah tespit edilmiş olup Mahkemelerince bulunan fark matrahtan fazlaya isabet eden cezalı verginin hukuka aykırı olduğu, Haziran 2012 dönemi için kesilen ve 30/09/2013 tarihinde kesinleşen vergi ziyaı cezasının tekerrüre esas alınabileceği gerekçesiyle üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi azaltılmış, vergi ziyaı cezasının tekerrüre isabet eden kısmı yönünden dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti:
Vergi Mahkemesi kararının, üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin azaltılmasına ilişkin hüküm fıkrasına yöneltilen istinaf başvuruları kararın değinilen hüküm fıkrasının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle reddedilmiştir.
Vergi Mahkemesi kararının, vergi ziyaı cezasının tekerrüre isabet eden kısmı yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasına davacı tarafından yöneltilen istinaf başvurusu ise Dairelerince verilen ara kararı ile davalı idareden tekerrüre esas vergi ziyaı cezasına ilişkin belgelerin istenilmesi üzerine tekerrüre dayanak alınan vergi ziyaı cezasına ilişkin ihbarnamelerin ...tarih ...sayılı ve ...tarihli ...sayılı ihbarnameler olduğu belirtilmiş ise de ekli belgelere göre ...tarih ve ...sayılı 30/09/2013 tarihinde tebliğ edilen ihbarname olduğu anlaşıldığından dava konusu vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümleri uyarınca artırılmasında hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle reddedilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Takdir komisyonu kararına done alınan vergi tekniği raporunda, 2014 ve 2015 yıllarında düzenlediği tüm belgelerin sahte olduğu sonucuna varıldığından, takdir edilen matrah üzerinden salınan cezalı vergide hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin kabulü gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY :
Davacı şirket adına sahte belge düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiği yolundaki tespitleri içeren vergi tekniği raporunun done alındığı takdir komisyonu kararına dayanılarak dava konusu tarhiyatın yapıldığı anlaşılmıştır.
İLGİLİ MEVZUAT:
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun, vergi kanunlarının uygulanması ve ispatı düzenleyen 3. maddesinin (B) bendinde; vergilendirmede, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu ve yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, vergiyi doğuran olayla ilgisi doğal ve açık olmayan tanık anlatımının kanıtlama aracı olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfeti bunu iddia eden tarafa ait olduğu kurala bağlanmıştır.
213 sayılı Kanun'un 30. maddesinin 4. bendinde defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikaların, vergi matrahının doğru ve kesin olarak tesbitine imkan vermeyecek derecede noksan, usulsüz ve karışık olması dolayısıyla ihticaca salih bulunmaması halinde matrahın re'sen takdir edileceği; aynı Kanun'un 134. maddesinde vergi incelemesinden maksadın ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunun araştırılması, saptanması ve sağlanması olduğu hükme bağlanmış olup, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 2. maddesinde ise gerçek gelirin vergilendirileceği ilkesi benimsenmiştir.
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Ba-Bs analizinde davacı şirket tarafından satıldığı saptanan mal ve hizmet tutarına katma değer vergisi eklenmek suretiyle hesap edilen miktara Danıştay’ın yerleşik hale gelen kararları uyarınca fatura tutarının %2'si oranında komisyon geliri uygulanarak ulaşılan matrah farkı tarhiyata esas alındığı halde Vergi Mahkemesince satılan mal ve hizmet tutarının katma değer vergisi eklenmeksizin doğrudan %2'sinin komisyon geliri olduğundan hareketle bulunan miktarın fark matrah olarak kabulü suretiyle üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin, Mahkemelerince tespit edilen matrah farkına isabet eden kısmını aşan bölümünün yazılı gerekçeyle kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrasına davalı idare tarafından yöneltilen istinaf isteminin reddinde hukuka uygunluk görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının; üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin, Vergi Mahkemesince tespit edilen matrah farkına isabet eden kısmını aşan bölümünün kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrasının BOZULMASINA, 25/04/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.