Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/25638 Esas 2019/22029 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkiline iş sözleşmesi ve toplu iş sözleşmeleri gereğince ödenmesi gerektiğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; toplanan deliller ve bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Zamanaşımı, alacak hakkının belli bir süre kullanılmaması yüzünden dava edilebilme niteliğinden yoksun kalmasını ifade eder. Bu tanımdan da anlaşılacağı üzere zamanaşımı, alacak hakkını sona erdirmeyip sadece onu "eksik bir borç" haline dönüştürür ve alacağın dava edilebilme özelliğini ortadan kaldırır.
Uygulamada, fazlaya ilişkin hakların saklı tutulması, dava açma tekniği bakımından, tümü ihlal ya da inkâr olunan hakkın ancak bir bölümünün dava edilmesi, diğer bölümüne ait dava ve talep hakkının bazı nedenlerle geleceğe bırakılması anlamına gelir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca benimsenmiş ilkeye göre, kısmi davada fazlaya ilişkin hakların saklı tutulmuş olması, saklı tutulan kesim için zamanaşımını kesmez, zamanaşımı alacağın yalnız kısmi dava konusu yapılan miktarı için kesilir.
Dava konusunun ıslah yoluyla arttırılması durumunda, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu hükümlerinin uygulandığı dönemde, ıslah dilekçesinin tebliğini izleyen ilk oturuma kadar ya da ilk oturumda yapılan zamanaşımı defi de ıslaha konu alacaklar yönünden hüküm ifade eder. Ancak Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun yürürlüğe girdiği 01.10.2011 tarihinden sonraki uygulamada, 371/2 ve 319. maddeler uyarınca ıslah dilekçesinin davalı tarafa tebliği üzerine iki haftalık süre içinde ıslaha konu kısımlar için zamanaşımı definde bulunulabileceği kabul edilmelidir.
Somut olayda; davanın kısmi alacak davası olarak açıldığı sabittir. Davacı tarafça bilirkişi raporu sonrasında 22.03.2016 tarihinde Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 176. maddesi gereği davanın ıslah edildiği belirtmiş, davalı vekili tarafından da ıslah dilekçesinin 14.03.2014 tarihinde tebellüğünün ardından 21.03.2014 tarihinde verilen dilekçe ile süresi içerisinde ıslaha karşı zamanaşımı def’inde bulunulmuş olup bu husus değerlendirilerek zamanaşımına uğramayan alacak tutarları belirlenerek dava ve ıslah tarihlerine göre faize hükmedilmesi gerekirken, davalının ıslaha karşı zamanaşımı def’i dikkate alınmaksızın taleplerin tamamına dava tarihinden itibaren faiz işletilmesine karar verilmesi suretiyle davanın belirsiz alacak davası şeklinde hükme bağlanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Kabule göre ise, hükme esas alınan bilirkişi raporunda 5.862,38 TL zam farkı alacağı tespit edilmiş olmasına karşın, mahkemece talebe göre hüküm kurulan bu alacağın miktarı konusunda gerekçeli kararda davacının 327,05 TL zam farkı alacağının bulunduğunun belirtilmesi hatalı ise de, bu husus temyiz edenin sıfatına göre bozma sebebi yapılmamıştır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02.12.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.