Tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20787 Esas 2020/2215 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/20787
Karar No: 2020/2215
Karar Tarihi: 03.02.2020

Tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20787 Esas 2020/2215 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından bir sanığın kasten yaralama suçundan mahkum edildiği ve diğer sanıkların ise aynı suçtan beraat ettikleri bir dava sonucunda, mahkeme kararının temyiz edildiği belirtiliyor. Mahkeme, kasten yaralama suçundan verilen cezanın temyiz edilemez olduğunu belirterek sanık hakkındaki temyiz isteğini reddediyor. Diğer sanıkların beraat hükümleri ise temyiz incelemesi sonucunda onanıyor. Ancak, tehdit suçundan mahkum edilen bir sanığın temyiz itirazlarının yerinde görüldüğü ve uzlaştırma işleminin yapılması gerektiği belirtiliyor. Bu nedenle, mahkeme kararı 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK'nın ilgili maddeleri uyarınca bozuluyor ve yargılama esas/hüküm mahkemesine gönderiliyor. Kanun maddelerinin detaylı olarak açıklanması için yukarıda belirtilen maddeler tekrar veriliyor: 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi, 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkra ile TCK'nın 106/1. maddesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri.

4. Ceza Dairesi 2017/20787 E. , 2020/2215 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ...’ın TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Sanıklar ..., ... ve ..., hakkında katılan sanık ...’a yönelik kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik katılan ...’ın temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
3-Sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyizine gelince;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin HÜKMÜN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 03/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.