MAHKEMESİ : Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kişisel alacak, değer artış payı, ziynet alacağı

... ile ... aralarındaki kişisel alacak, değer artış payı, ziynet alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair .. Aile Mahkemesi"nden verilen 03.04.2014 gün ve 466/260 sayılı hükmün duruşma yapılması suretiyle Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmiştir. Dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 10.02.2015 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü temyiz eden davalı vekili Av... ve karşı taraftan davacı vekili Av. .. geldiler. Duruşmaya başlanarak temyiz isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan ve hazır bulunanların sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı vekili, taraflar evlenmeden önce vekiledeni tarafından davalıya iade edilmek koşuluyla 11.500 TL verdiğini bu paranın geri verilmediğini, dava dilekçesinde yazılı vekiledenine ait ziynet eşyalarının evin tadilatında kullanıldığını açıklayarak fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak üzere 5.000 TL"nin davalıdan alınmasına karar verilmesini istemiş, harcını yatırdığı ıslah dilekçesiyle talep miktarını 20.611,87 TL"ye yükseltmiş, birleşen dava dosyasında ise dilekçede yazılı müvekkiline ait ziynet eşyalarının aynen olmadığı takdirde bedelinin davalıdan alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın yargılama görevinin genel mahkemelere ait olması nedeniyle öncelikle davanın görev yönünden olmadığı takdirde esas yönünden reddine karar verilmesini savunmuş, 04.10.2011 tarihili oturumda davacının ziynet eşyalarına karşılık 10.000 TL vermeyi kabul ettiğini, fazlaya ilişkin talebi kabul etmediğini bildirmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 9.111,87 TL katılma alacağının karar tarihinden geçerli yasal faiziyle birlikte, 11.500 TL kişisel alacağın 5.000 TL bölümünün faizsiz, kalan 6.500 TL bölümünün ıslah tarihinden geçerli yasal faiziyle, kararda ayrıntısı yazılı 23.461 TL değerindeki ziynet eşyalarının mevcut ise aynen, olmadığı takdirde 5.000 TL bölümü için faizsiz, kalan 18.461 TL"lik bölümü için ıslah tarihinden geçerli yasal faiziyle birlikte davalıdan alınmasına, fazlaya ilişkin taleplerin reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar, 19.10.2008 tarihinde evlenmiş 17.07.2009 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 08.03.2011 tarihinde kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Eşler arasında evlenme tarihinden mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar (TMK"nun 225/2. m) yasal mal rejimi olan edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir (TMK"nun 202. m). Dava konusu 853 ada 1 parsel üzerindeki 2 nolu bölüm, evlilik tarihinden önce 09.09.2008 tarihinde satın alınarak davalı Berhan adına tescil edilmiştir.
./.
Dava; evlilik öncesi verilen 11.500 TL yönünden Borçlar Kanunu"ndan kaynaklanan kişisel alacak, diğer yönlerden ise ziynet eşyası alacağı ve katılma alacağı isteğine ilişkindir. Dosya kapsamına dava evrakı ile yargılama tutanakları içeriğine, mahkemece deliller değerlendirilerek karar verildiğine ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davalı vekilinin aşağıda gösterilen nedenler dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine,
Davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarına gelince; dava dilekçesinde, davalının kredi borcu nedeniyle, iade edilmek üzere 11.500 TL borç verildiği, vekil edenin kişisel parası olduğu, davalının bu parayı iade etmediği ileri sürülmüş, davalı vekili ise, evlilik öncesine ait olması nedeniyle genel mahkemelerin görevli olduğunu bildirerek bu yöndeki davanın görev yönünden reddine karar verilmesini savunmuştur. Davaya konu 11.500 TL alacağın evlilik öncesine ait olduğu hususunda bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. O halde; evlilik öncesine ait bu talep, Borçlar Kanunu"ndan kaynaklanan uyuşmazlık niteliğinde olup, mal rejiminin tasfiyesi ile bir ilgili değildir. Bu tür davaların çözümü Yargıtay’ın istikrar kazanmış uygulamasına göre, 4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanunun 4. maddesi gereğince Aile Mahkemesi"ne değil, genel mahkemelere aittir. Görev, kamu düzenine ilişkin olup, yargılamanın her aşamasında dikkate alınır. Bu açıklamalara göre, mahkemece evlilik öncesine ait bu alacak talebine ilişkin olarak davanın görev yönünden reddine karar verilerek, dava dosyası görevli ve yetkili Asliye Hukuk Mahkemesi"ne gönderilmesi gerekirken işin esasına girilmek suretiyle hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bundan ayrı; davacı vekili boşanma dosyasına verdiği dilekçede, ziynet eşyaları olarak; 50 adet çeyrek, 2 adet yarım, 2 adet Cumhuriyet, 2 adet 40 gr"lık bilezik, 300 EU ve 5100 TL olarak bildirmesine karşılık, eldeki dosyayla birleşen dava dosyasına verdiği dilekçede, 300 EU, 5100 TL, 65 adet çeyrek, 5 adet Cumhuriyet, 5 adet yarım altın, 3 adet 20 gr"lık bilezik, 3 adet 10 gr"lık bilezik ve 1 adet 55 gr"lık setten oluşan ziynet eşyası olarak bildirilmiş, mahkemece birleşen dosyadaki talep miktarı ile bilirkişi raporu dikkate alınarak karar verilmiştir. Yukarıda açıklandığı üzere, davacının boşanma dosyasına verdiği dilekçedeki talep miktarı ile birleşen dosyadaki ziynet eşyası miktarı arasında açıkça çelişki bulunmaktadır. Mahkemece açıklanan bu çelişki üzerinde durulmadan ve ziynet eşyasının miktarı konusundaki duraksama giderilmeden ayrıca davacının boşanma dilekçesinde gösterdiği miktarla bağlı olup olmadığı değerlendirilmeden yazılı şekilde karar verilmesi de isabetli olmamıştır.
Davalı vekilinin temyiz itirazları kısmen yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün evlilik öncesi alacak ve ziynet eşyalarına ilişkin bölümünün 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, hükmün kısmen bozulması nedeniyle taraflar lehine Avukatlık ücreti takdirine yer olmadığına, taraflarca HUMK"nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK’nun 440/1. maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 752,70 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 10.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.