Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık davasıyla ilgili karar vermiş ve sanığın mahkumiyetine hükmetmiştir. Ancak daha sonra yapılan incelemede, hırsızlık suçunun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi kapsamında uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, 5237 sayılı kanunun 7/2. maddesi gereğince, daha lehte olan kanunun (6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu) uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Bu çerçevede, uzlaşma işlemlerinin gerçekleştirildikten sonra sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuştur.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi: Hırsızlık suçunu tanımlayan kanun hükmü ve uzlaşma kapsamındaki suçlarını belirleyen kanun hükmü.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi: İşlendiği zaman yürürlükte olan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanması gerektiğini belirleyen kanun hükmü.
- 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34. maddesi: Bazı kanunlarda değişiklik yapılmasına dair kanunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesindeki (b) bendine eklenen alt bentleri düzenleyen kanun hükmü.
- 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 35. maddesi: Uzlaştırma işlemlerinin esas ve usullerini düzenleyen kanun hükmü.
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi: Uzlaştırma usulüne dahil suçları belirleyen kanun hükmü.
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi: Yargıtay'ın bozma kararını açıklaması gerektiğini belirleyen kanun hükmü.