Hırsızlık - mala zarar verme - konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/6912 Esas 2019/14975 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6912
Karar No: 2019/14975
Karar Tarihi: 22.10.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/6912 Esas 2019/14975 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyet hükümleri vermiştir. Mala zarar verme suçundan tayin edilen 1.320 TL adli para cezasına ilişkin hüküm, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, REDDİNE karar verilmiştir. Hırsızlık suçundan verilen hapis cezasının kısa süreli olmadığı anlaşıldığından, bu konuda tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir. Konut dokunulmazlığını bozma suçundan verilen hükmün ise, suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmıştır. Ancak, suç tarihinde 18 yaşını tamamlamamış olması ve daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olması nedeniyle, hükmedilen hapis cezasının seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinde zorunluluk bulunduğu gözetilmemesi, kararın bozulmasına sebep olmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un ek 2. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 50/3. ve 50/1. maddeleri

13. Ceza Dairesi 2019/6912 E. , 2019/14975 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I- Suça sürüklenen çocuk ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, suça sürüklenen çocuklar hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 1.320 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz taleplerinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II- Suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık, suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık suçundan verilen hapis cezasının kısa süreli olmadığı anlaşılmakla; tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre suça sürüklenen çocuklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye kısmen uygun olarak ONANMASINA,
III- Suça sürüklenen çocuk ... hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suça sürüklenen çocuğun, suç tarihinde 18 yaşını tamamlamamış olması ve daha önce hapis cezasına mahkum edilmediğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 50/3. maddesi gereğince, hükmedilen kısa süreli hapis cezasının aynı Kanunun 50/1. maddesinde öngörülen seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinde zorunluluk bulunduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 22.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.