Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9344 Esas 2018/1453 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9344
Karar No: 2018/1453
Karar Tarihi: 20.02.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9344 Esas 2018/1453 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, suçun Vergi Usul Kanununa muhalefet olduğu belirtilmiş ve sanık sahte fatura düzenlemekle suçlanmıştır. Fatura konusunun Vergi Usul Kanunu'nun 227. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ifade edilerek, faturaların kanunda öngörülen zorunlu bilgileri içermesi gerektiği vurgulanmıştır. Gerçeğin tespiti için suça konu fatura asıllarının incelenmesi gerektiği belirtilmiştir. Yapılan inceleme sonucunda eksik inceleme ile hüküm kurulduğu, bu nedenle kararın bozulması gerektiği ifade edilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesiyle ilgili olarak Anayasa Mahkemesi kararına atıfta bulunularak yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Vergi Usul Kanunu'nun 227. maddesi, 230. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu
- Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/9344 E. , 2018/1453 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sahte fatura düzenleme suçunda suçun maddi konusunun fatura olması ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından, hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından, suça konu fatura asılları ya da onaylı örneklerinden kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulmasından sonra incelenerek, kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.