Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12180 Esas 2018/92 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/12180
Karar No: 2018/92
Karar Tarihi: 09.01.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12180 Esas 2018/92 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Tüketici Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmediği durumlarda temyiz sınırının altında kaldığına yönelik HUMK'nın 427/2. maddesi esas alınarak, davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Davacı taraf, müvekkilinin banka yöneticilerinin aldatması neticesinde off-shore hesabına aktarılan 1.924,12 TL'nin ödenmesini talep etmiştir. İlçe Hakem Heyeti'nin görev kapsamında olduğu gerekçesiyle mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Kararda, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği vurgulanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- HUMK'nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi

11. Hukuk Dairesi 2016/12180 E. , 2018/92 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 1. Tüketici Mahkemesi’nce verilen 06/04/2016 gün ve 2016/954-2016/1003 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 06.04.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili, müvekkilinin ..."a 1.924,12 TL"nin 26/11/1999 tarihinde vadeli olarak yatırdığını, bu mevduatın banka yöneticilerinin aldatması neticesinde off-shore hesabına aktarıldığını, müvekkiline mevduatının ödenmediğini ileri sürerek 1.924,12 TL"nin tahsilini talep etmiştir. Mahkemece, yapılan yargılama sonunda İlçe Hakem Heyetinin görev alanına girdiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Bu durumda, kabul edilen dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre davalı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 09/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.