Danıştay 8. Daire 2018/5501 Esas 2022/3129 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
SEKİZİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/5501
Karar No : 2022/3129

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVALI) : ... Valiliği
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Şırnak İli, İdil İlçesi, ... köyünde geçici köy korucusu olarak görev yapan davacının, 03/06/2016 tarihli Valilik Olur'u ile Geçici Köy Korucuları Yönetmeliğinin 17'nci maddesinin (ç) / (9) bendi uyarınca görevden çıkarılmasına ilişkin işlemin iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... İdare Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararıyla; olayda davacı her ne kadar 16/04/2016 tarihinde göreve gittiği sırada yolda rahatsızlanarak geri döndüğünü ileri sürmüşse de bağlı olduğu Karakol Komutanlığı'na bilgi verdiğine dair herhangi bir bilgi ve belgenin bulunmadığı, aynı gün herhangi bir sağlık kuruluşuna başvurmadığı, savunmasının 17/04/2016 tarihinde istenilmesinden ve savunmasını verdikten sonra (görev yerini izinsiz terk etme fiilini işledikten üç gün sonra) 19/04/2016 tarihinde Midyat Devlet Hastanesi'ne giderek 19/04/2016-21/04/2016 tarihleri arasında istirahatli olduğuna dair işgöremezlik raporu aldığı, bu durumda, Şırnak İli kent merkezinde uygulanan sokağa çıkma yasağı kapsamında PKK Terör örgütünün kurduğu barikat ve hendeklerin kaldırılması ve örgüte karşı 16-23/04/2016 tarihleri arasında yapılacak olan operasyon çerçevesinde görevlendirildiğinin davacıya 13/04/2016 tarihinde tebliğ edildiği, davacının 16/04/2016 tarihli operasyona katıldıktan sonra görev yerini izinsiz terk ettiği, bu eyleme ilişkin olarak davacıya savunma hakkı tanındığı ve davacının savunmasını verdiği, görev yerini izinsiz terk ettiğinin sabit olduğu, bu nedenle, davacının Geçici Köy Korucuları Yönetmeliğinin 17. maddesinin (ç) fıkrasının 9. bendi gereğince görevine son verilmesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesince; istinaf başvurusuna konu İdare Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı vekili tarafından, Geçici Köy Korucuları Yönetmeliği'nin 17. maddesi uyarınca müvekkiline verilen göreve son verme işleminin ve usulünün açıkça hukuka aykırı olduğu, müvekkilinin görev mahallini bilerek ve isteyerek değil, rahatsızlığı nedeniyle mecburi olarak terk ettiği, 3 gün sonra iş göremezlik raporu alma nedeninin ise sokağa çıkma yasağı olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'UN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Sekizinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle,
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesinin ... tarih ve E:... K:... kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına, varsa posta gideri avansından artan tutarın Mahkeme tarafından ilgili taraf iadesine,
4. Kesin olarak, 27/04/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.