KARAR

Görevi yaptırmamak için direnme suçundan sanık ...’ın yapılan yargılaması sonucunda; mahkumiyetine dair Kandıra Asliye Ceza Mahkemesi"nden verilen 25/12/2015 tarih ve 2015/642 esas ve 2015/1250 karar sayılı hükmün sanık ... ve katılan ... tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 22/11/2018 tarih ve 2016/16243 esas, 2018/15571 sayılı kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 06/02/2019 tarih ve KD-2019/8649 sayılı yazısı ile maddi hatanın düzeltilmesi talebi üzerine dosya Dairemize gönderilmekle incelendi;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın ilgili yazısında özetle; Sanık ... hakkındaki Kandıra Asliye Ceza Mahkemesi"nin 25/12/2015 tarih ve 2015/642 esas sayılı dosyasından yapılan yargılama sonucunda, TCK 265/1, 43/2-1, 62/1, 58/6-7 maddeleri gereğince 6 ay 7 gün hapis cezası ve tekerrür hükümlerinin uygulanması ile ilgili mahkumiyet kararı tesis edildiği, hükmün sanık ... ve katılan ... tarafından temyizi üzerine yapılan inceleme sonucu,
Yargıtay 18. Ceza Dairesi 22/11/2018 tarih ve 2016/16243 esas, 2018/15571 karar sayılı bozma ilamında, karar başlığının dosya kapsamı ile uyumlu olmasına rağmen, karar içeriğinin dosya kapsamı ile uyumlu olmadığı, TCK"nın 226. maddesi ile ilgili bozma içerikli ilam olduğu, hükümde yapılan maddi hatanın, 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 8. maddesi uyarınca düzeltilmesi talep edilmiştir.
Gereği görüşülüp, düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 06/02/2019 tarih ve KD-2019/8649 sayılı maddi hatanın düzeltilmesine yönelik istemi yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanun"un 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
Dairemizce verilen, 22/11/2018 tarih ve 2016/16243 esas, 2018/15571 sayılı BOZMA KARARININ KALDIRILMASINA,
Kandıra Asliye Ceza Mahkemesi"nin 25/12/2015 tarih ve 2015/642 esas ve 2015/1250 karar sayılı hükmün yeniden incelenmesi sonucu;
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1- Katılanın temyiz dilekçesini süresi içinde vermediği anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanun"un 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, tebliğnamedeki isteme uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2- Sanığın temyizine gelince,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının kanuni sonucu olarak TCK"nın 53. maddesinin infaz evresinde re"sen uygulanması mümkün olduğundan bozmayı gerektirmediği,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan Adana 6. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2010/39 E. 2010/368 K. sayılı ilamının tekerrüre esas alınarak ikinci kez mükerrir olduğuna karar verilmesi gerektiği gözetilmeyerek, bunun yerine suçun işlendiği tarihte 18 yaşından küçük olması nedeniyle, 5237 sayılı TCK"nın 58/5. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacak nitelikteki mahkumiyetin tekerrüre esas alınması,
Kanuna aykırı ve sanık ...’ın temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden, bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca temyiz edilen kararın açıklanan noktasının; tebliğnameye aykırı olarak, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısımların hükümden çıkarılması yerine “Sanığın adli sicil kaydında yer alan Adana 6. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2010/39 E. 2010/368 sayılı kararıyla mükerrir olan sanık hakkında TCK’nın 58/6-7. maddeleri uyarınca hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, ancak hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi nedeniyle, "cezayı aleyhe değiştirme" yasağı gözetilerek, Yerel Mahkemece tekerrüre esas alınan Mersin 1. Çocuk Mahkemesi"nin 2007/1350 E, 2009/57 sayılı karar esas alınıp birinci kez mükerrir kabul edilmesi ve tekerrür hükümlerinin uygulanmasında bu karardaki mahkumiyet süresinin esas alınmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dairemizin 22/11/2018 tarih ve 2016/16243 esas, 2018/15571 sayılı kararında yer alan ve itiraza konu edilmeyen karar başlığının olduğu gibi bırakılmalarına, 11/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.