Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/7694 Esas 2019/2214 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/7694
Karar No: 2019/2214
Karar Tarihi: 27.02.2019

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/7694 Esas 2019/2214 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, müvekkilinin tek taraflı trafik kazasında ağır şekilde yaralandığını belirterek maddi ve manevi tazminat talep etmiştir. Davalı vekili ise, mahkemenin görevsiz olduğunu savunarak davanın reddedilmesini istemiştir. Mahkeme, toplanan delillere ve dosya kapsamına göre, davanın kısmen kabulüne karar vererek davalıdan 2.000 TL maddi tazminatın olay tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte tahsil edilmesine ve 1.500 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte tahsil edilmesine hükmetmiştir. Davalı vekili, kararı temyiz etmiş ancak Yargıtay, kararın kesinleştiği tarihteki kanun maddeleri ve İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz isteminin reddine karar vermiştir. Kararda geçen kanun maddeleri, 2918 Sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 56/1-a ve 52/b maddeleri ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 4'tür. 5236 sayılı Kanun ile kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080 TL'ye çıkarılmıştır.

17. Hukuk Dairesi 2016/7694 E. , 2019/2214 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, 14.03.2010 tarihinde meydana gelen tek taraflı trafik kazasında ... plakalı araçta yolcu olarak bulunan müvekkilinin ağır şekilde yaralandığını belirterek 3.000,00 TL maddi, 5.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, mahkemenin görevsiz olduğunu, kazanın 2918 Sayılı KTK"nın 56/1-a ve 52/b maddelerine aykırı davranan araç sürücüsünün kusurundan kaynaklandığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kısmen kabulü ile 2.000,00 TL maddi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, 1.500,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
07.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile 1086 sayılı HUMK’na eklenen ek madde 4 ile aynı Yasa’nın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
Somut olayda; davalı aleyhine 2.000,00 TL maddi, 1.500,00 TL manevi tazminata hükmedildiğinden davalı vekilinin temyiz dilekçesinin maddi ve manevi tazminat yönünden ayrı ayrı miktar itibariyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin maddi ve manevi tazminat yönünden ayrı ayrı miktar itibariyle REDDİNE, 27/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.