Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1- Sanık ... hakkında; TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2, 4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
2- Katılan-sanık ... hakkında; beraat

Taksirle yaralama suçundan sanıpın mahkumiyetine, katılan-sanığın beraatine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde:
Dosya kapsamına göre; sanığın taksirli eylemi sebebiyle birden fazla kişinin yaralanması ile üzerine atılı taksirle yaralama suçunu oluşturduğuna ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olup, Ceza Genel Kurulunun 25.10.2018 tarihli 2018/4-394 esas, 2018/478 karar sayılı kararında da açıklandığı üzere taksirle yaralama suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişiklikten öncede uzlaşma kapsamında olduğu ve usulüne uygun olarak sorulduğunda katılanların ve katılan-sanığın uzlaşmak istemediğini beyan etmeleri nedeniyle aynı Kanunun 35. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi için bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın usul ve yasaya aykırı karar verildiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
2- Katılan-sanık hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Katılan-sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun TCK’nın 89/5. maddesi uyarınca soruşturma ve kovuşturmasının şikayete tabi olduğu, 04.11.2014 tarihli celsede sanığın şikayetinden vazgeçtiği ve yargılamanın daha sonraki aşamalarında katılan-sanığın da söz konusu vazgeçme beyanlarına açıkça karşı koymadığı anlaşılmakla, vazgeçme nedeniyle TCK’nın 73/4 ve CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca düşme kararı verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,






Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda aynı kanunun 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün olduğundan CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca sanık hakkındaki DAVANIN DÜŞMESİNE, 23.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.