Danıştay 2. Daire 2021/16855 Esas 2022/2291 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
İKİNCİ DAİRE
Esas No : 2021/16855
Karar No : 2022/2291

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...

KARŞI TARAF (DAVALILAR) : 1- ... Valiliği
VEKİLİ : Av. ...

2- ... Genel Müdürlüğü
VEKİLİ : Av. ...
İSTEMİN KONUSU : ... İdare Mahkemesince verilen ... günlü, E:..., K:... sayılı kararın, dilekçede yazılı nedenlerle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesi uyarınca temyizen incelenerek bozulması isteminden ibarettir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava Konusu İstem : Dava; Osmaniye Emniyet Müdürlüğünde 4. Sınıf Emniyet Müdürü olarak görev yapan davacının, Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Dairesi Başkanlığı ve geçici olarak görevlendirildiği Ankara Emniyet Müdürlüğü'nde çalıştığı dönemi kapsayan 2014 yılı performans puanının 3.36 olarak belirlenmesine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti : ... İdare Mahkemesinin temyize konu kararıyla; Danıştay 5. Dairesi'nin 23/02/2017 günlü ve E.016/24690, K.2017/4616 sayılı bozma kararına uyulmak suretiyle, gözlem takip formuna davacı lehine 1 adet olumlu mütalaa girişinin yapıldığı, anılan mütalaanın soyut ve genel nitelikte olduğu, dolayısıyla 5 puan ölçeğinin seçilme zorunluluğunun bulunmadığı, davacının performans puanının 3,36 olarak belirlendiği, bu puanın "iyi" olarak değerlendirilen performans puan türü olduğu, hak edilen puanın daha yüksek seviyede olması gerektiği yönündeki iddianın davacı ile ilgili performans yılına ilişkin kayda değer olumlu bir gelişme ile delillendirilmediği anlaşıldığından, davacı hakkında tesis edilen dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.


TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, 2014 yılı performans puanının 3,36 olarak belirlenmesinin objektiflikten uzak bir şekilde verildiği, 2-3 aylık sürelerde periyodik olarak hakkında değerlendirme yapıldığını gösteren bir bilgi ve mütalaanın PBS.ye girilmediği, değerlendirmeye esas olmak üzere olumsuz bir mütalaa mevcut olmadığı, aynı dönemde 6 maaş taltifi bulunduğu, hakkında idari ve adli soruşturma bulunmadığı belirtilerek, mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN CEVABI : Davalı idarelerce, temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ : Dr. ...
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay İkinci Dairesince, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, davacının işbu davadaki adli yardım talebinin daha önce, Danıştay 5. Dairesinin 20/02/2018 günlü, E:2018/71 sayılı kararı ile kabul edildiği görüldüğünden, 6100 Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 335. maddesinin 3. fıkrasında yer alan "Adli yardım, hükmün kesinleşmesine kadar devam eder." düzenlemesi gereğince, adli yardım istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilerek, işin gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. DAVACININ TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
2. .... İdare Mahkemesince verilen ... günlü, E:..., K:... sayılı kararın ONANMASINA,
3. Davacının adli yardım istemi kabul edilmiş olduğundan, adli yardım kararından dolayı ertelenmiş olan temyiz yargılama giderlerinin, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 339. maddesinin 1. fıkrası uyarınca davacıdan tahsili için Mahkemesince müzekkere yazılmasına,
4. Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren (15) onbeş gün içinde Danıştay'da karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.