MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında 26.01.2010 tarihli iddianame esas alınarak hüküm kurulduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 17.03.2015 tarihli 2015/11578 Esas sayılı iddianamesi ile sanığın aynı fiilinden mükerrer olarak açılan dava ile 26.01.2010 tarihli iddianamesi ile 2008 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan açılan dava nedeniyle hüküm kurulmadığı anlaşılmış ise de, mahkeme tarafından ayrıca hüküm kurulması; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma kararına uyularak yapılan yargılamada, toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 19.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.