Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6213 Esas 2019/1086 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6213
Karar No: 2019/1086
Karar Tarihi: 23.01.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6213 Esas 2019/1086 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine yönelik 3.000 TL adli para cezası hükmü temyiz edilmek istense de, bu cezanın miktar itibarıyla temyiz edilemeyeceği gerekçesiyle temyiz talebinin reddine karar verilmiştir. Bursa 18. Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği bu ek kararın herhangi bir isabetsizliği bulunmadığından red kararının onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: TCK’nın 89/1, 2-b, 62, 52/2, 4. maddeleri ve CMK'nın 272/3-a maddesi.

12. Ceza Dairesi 2017/6213 E. , 2019/1086 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b, 62, 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet temyiz isteminin reddine dair karar

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik sanık müdafiinin temyiz isteminin reddine dair ek karar, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemece taksirli yaralama suçundan dolayı sanık hakkında 3.000 TL hükmedildiği, sanık müdafiinin bu karara karşı yapılan itirazı üzerine mahkemece hükmedilen para cezasının miktar itibarıyla kesin olduğu gerekçesiyle verilen 16.06.2015 tarih 2015/426 - 949 E-K sayılı karar sanık müdafince temyiz edilmiş ise de; sanığa verilen adli para cezasının, 5271 sayılı CMK"nın 272/3-a maddesi uyarınca miktar itibarıyla temyiz kabiliyeti bulunmadığından mahkemenin vermiş olduğu temyiz talebinin reddine ilişkin ek karar kanuna uygun olduğu anlaşılmakla, tebliğnamedeki sanık müdafinin temyiz isteminin reddine ilişkin görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında TCK’nın 89/1, 2-b, 62, 52/2, 4. maddeleri gereğince verilen 3.000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz isteminin hükmün miktar itibariyle kesin olduğu gerekçesiyle reddine ilişkin Bursa 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.06.2015 tarihli ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, red kararının ONANMASINA, 23.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.