Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9943 Esas 2019/19447 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9943
Karar No: 2019/19447
Karar Tarihi: 24.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9943 Esas 2019/19447 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde sanığın mahkum olduğu belirtilmiştir. Ancak temyiz incelemesi sonucunda, sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken aynı suçtan verilen daha az cezanın tekerrüre esas alınması hatası yapıldığı ve mükerrir sanık hakkında infaz sonrası denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiği gözetilmediği tespit edilmiştir. Bu sebeplerle kararın düzeltilmesine ve istem aykırı olarak bozulmasına karar verilmiştir. Ancak hüküm fıkrasına eklenen paragrafta, sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması kararlaştırılmıştır. Ayrıca, sanığın mükerrir olması sebebiyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar bakımından \"Mala Zarar Verme\" suçundan hükmedilen 300,00 TL adli para cezasının esas alınması gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak; tekerrür hükümleri için 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi, mükerrir infaz rejimi için 5237 sayılı TCK'nin 58. maddesi ve koşullu salıverme süresi için CMUK'un 326. ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/06/2011 tarihli, 2011/2-60 Esas ve 2011/126 Karar sayılı kararı ile belirlenen kurallar uygulanmıştır.

3. Ceza Dairesi 2019/9943 E. , 2019/19447 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezayı içeren mahkûmiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, aynı ilamda yer alan ve daha az ceza içeren mahkûmiyetinin tekerrüre esas alınması,
2) Mükerrir sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesi gereği mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmasına karar verilirken, cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına da karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin uygulandığı paragrafta yer alan “Mala Zarar Verme suçundan” ibaresi hükümden çıkartılmak ve yerine “Hırsızlık suçundan” ibaresi eklenmek ve bu paragraftan sonra gelmek üzere hüküm fıkrasına “Sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına, ancak CMUK"un 326/son maddesi uyarınca Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/06/2011 tarihli, 2011/2-60 Esas ve 2011/126 Karar sayılı kararında ayrıntıları belirtildiği üzere, 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi uyarınca mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktar bakımından, aynı ilamda yer alan “Mala Zarar Verme” suçundan hükmedilen 300,00 TL adli para cezanın esas alınmasına” paragrafı eklenmek suretiyle hükmün isteme aykırı DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.