Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/1087 Esas 2017/5196 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacının tüm, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava,davacının 15.01.2002 ile 26.07.2011 tarihleri arasında davalıya ait minibüste şoför olarak geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile ,davacının 27.07.2006-17.6.2011 döneminde davalı ..."e ait işyerinde fiilen ve kesintisiz olarak brüt asgari ücret üzerinden çalıştığının tespitine,fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı işverence davacı adına bildirilen hizmet bulunmadığı,davacının 01.06.1999-22.02.2012 tarihleri arasında 2926 sayılı Yasa kapsamında sigortalı olduğu, ... plakalı aracın ... adına kayıtlı olup,bu minibüste davacı adına 13.05.2008-28.03.2010 arasında değişik tarihlerde kesilen 20 adet trafik cezası tutanağı bulunduğu, Emniyet Müdürlüğünün 05.02.2014 tarihli yazı ekinde bulunan sürücü belgesi bilgileri başlıklı belgede davacının ehliyetine 22.07.2009-20.09.2009 ve 27.12.2010-25.02.2011 tarihleri arasında el konulduğunun görüldüğü,tanıkların dinlendiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacının ehliyetinin 100 ceza puanını doldurması sebebiyle iptal edildiği dönemlerde şoför olarak çalışması mümkün olmadığından, mahkemece bu süreler dışlanmaksızın karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden taraflardan Kurum haricindekilere iadesine, 12.06.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.