MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen kararın, öncelikle dosyada bilinen adresine tebliğe çıkarılması, bu şekilde tebligatın imkansız olması durumunda mernis adresine tebliğe çıkarılması gerekirken, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince doğrudan mernis adresine tebliğ edilmesi usulüne uygun olmayıp, sanığın öğrenme üzerine yapılan temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanığa, 5271 sayılı CMK"nin 191. ve 147. maddeleri uyarınca usulüne uygun olarak yasal hakları hatırlatılmaksızın, yargılama konusu suça ilişkin savunması tespit edilmeden sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmek suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Correia de Matos/Portekiz, No: 48188/99, 15.11.2001; Foucher/Fransa, No: 22209/93, 18.03.1997, P. 36) kararlarında belirtildiği üzere sanığa kendini savunma hakkının tanınmaması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 193. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarihli, 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı ve tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
3) Katılanda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak Adli Tıp Kurumu Bursa Şube Müdürlüğünce tanzim olunan 29/01/2015 tarihli ve Adli Tıp Kurumu Yalova Şube Müdürlüğünce tanzim olunan 13/11/2015 raporlara göre, katılanın vücudunda hayat fonksiyonlarını orta (2) derecede etkileyen kemik kırığı ve yüzünde sabit iz meydana geldiği anlaşılmakla, birden fazla nitelikli hal ihlaline neden olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 61. maddesindeki ölçütler ve TCK"nin 3. maddesindeki cezada orantılılık ilkesi dikkate alınarak TCK"nin 86/1. maddesi gereğince temel cezaya hükmedilirken, sonuca etkili olacak şekilde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
4) Sanık hakkında hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCK’nin 86/1 ve 86/3-e maddelerine göre belirlenen ceza miktarı üzerinden, katılanın yüzünde sabit iz meydana gelmiş olması nedeniyle TCK"nin 87/1-c maddesi gereğince 1 kat artırım yapılması, bu şekilde belirlenen ceza miktarının 5 yılın altında kalması halinde TCK"nin 87/1-son maddesi uyarınca cezanın 5 yıla çıkarılması gerekirken, doğrudan TCK’nin 87/1-c-son maddesi işaret edilerek yazılı şekilde uygulama yapılmak suretiyle TCK"nin 61. maddesine aykırı davranılması,
5) Katılana ait Adli Tıp Kurumu Bursa Şube Müdürlüğünce tanzim olunan 29/01/2015 tarihli raporda katılanın eylem sebebiyle hayati tehlike geçirmediğinin ifade edilmesi karşısında, sanık hakkında hüküm kurulurken uygulama yeri bulmayan TCK’nin 87/1-d maddesine yer verilmesi,
6) Sanığın hazır bulunduğu 11/11/2015 tarihli celsede, 5271 sayılı CMK"nin 191. ve 147. maddeleri uyarınca usulüne uygun olarak yasal hakları hatırlatılmaksızın ve ek savunmasını hazırlama konusunda süre talebinin bulunup bulunmadığı tespit edilmeksizin, sanığa, 5237 sayılı TCK’nin 87/1-c maddesi yerine, uygulama yeri bulunmayan TCK’nin 87/2-d maddesi uyarınca ek savunma hakkı tanınması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere sanığa Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 193. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
7) Reşit olan sanık hakkında, kasıtlı bir suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilerek TCK’nin 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerekliliğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 24.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.