Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2020/9157 Esas 2022/5887 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul 16. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

- K A R A R -
Dava, tapu kaydının mahkeme kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uğranılan zararın 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, taraf vekillerince yapılan istinaf başvurusunun İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi'nce esastan reddine karar verilmiş olup; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden, 1968 yılında yapılan kadastro sırasında Pirinççi Köyü, 178 parsel sayılı 95.200,00 m² yüzölçümündeki taşınmazın 4753 sayılı Kanun uyarınca oluşan tapu kaydı uygulanarak tarla niteliği ile Kamil Güre adına tespit ve tescil edildiği, 1987 yılında hükmen tescil yoluyla davacıya geçtiği, taşınmazın tapu kaydına 22/4/1988 tarihinde "2942 sayılı Kanun'un 7. maddesine göre şerh" yazıldığı, yine 28/11/1995 tarihinde "parselin ormanla ilişkisi vardır " şerhi yazıldığı, 1/5/2007 tarihinde ise "orman alanı içerisinde kalmaktadır" yazıldığı, Orman Yönetimi tarafından açılan dava üzerine İstanbul 18. (Kapatılan Eyüp 3.) Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2008/39 E. - 2010/475 K. sayılı kararıyla kesinleşen orman tahdidi içinde kaldığı gerekçesiyle hükmen tapusunun iptaline karar verildiği, hükmün temyiz incelemesinden geçerek 04.06.2012 tarihinde kesinleştiği, davacının eldeki davayı 14/07/2016 tarihinde açtığı anlaşılmaktadır.
Dava konusu taşınmaza gelir metodu esas alınarak değer biçilmesinde ve taşınmazın  gerçek bedelinin TMK'nın 1007. maddesi gereğince davalı Hazine'den tahsiline karar verilmesine ilişkin ilk derece mahkemesinden verilen karara karşı yapılan istinaf başvurusunun 6100 sayılı HMK'nın 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Taraf vekillerinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan hükmün HMK'nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, davalı Hazine harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, davacıdan peşin alınan temyiz harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 31/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.