Danıştay 9. Daire 2019/1101 Esas 2022/1711 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/1101
Karar No : 2022/1711

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Belediye Başkanlığı
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : ... Kauçuk Kimya ve Petrol Ürün. San. ve Tic. A. Ş.
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacınn maliki bulunduğu İstanbul İli, Esenyurt İlçesi,... Mahallesi ... ada, ... no'lu parselde kain taşınmazının 04.01.2017 tarihinde yapılan ölçümü neticesinde yapı kullanma izin belgesinde ve emlak vergisi beyannamesinde yer almayan 800 m2 kaçak kullanım alanı tespit edildiğinden bahisle 2004 ila 2016 dönemlerine ilişkin emlak vergisi ve taşınmaz kültür varlıklarının korunmasına ait katkı payı tahakkuklarının yapıldığı, yapılan tahakkuklara ilişkin vergilerin ödenmemesi üzerine tahsili amacıyla düzenlenen ... tarih ve ... ila ... sıra numaralı ödeme emirlerinin iptali istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararıyla; uyuşmazlıkta beyan dışı bırakılan emlak vergisi ve kültür varlıkları katkı payının tahakkuk işlemi yapılmadan ve ödeme emri düzenlenmeden önce ikmalen tarh yoluna gidilmesi, davacıya ödeme emirleri içeriğinde yer alan amme alacakları için vergi/ceza ihbarnamesi düzenlenerek tebliğ edilmesi, bu işlemler üzerine kesinleşen ve vadesinde ödenmeyen amme alacaklarının mevcudiyeti halinde ödeme emri düzenlenmesi gerektiği, bu durumda, tarhiyat işlemi yapılmaksızın, davacıya ödeme süresi ve dava açma hakkı tanınmaksızın doğrudan yapılan tahhakkuk işlemlerine dayanılarak düzenlenen ödeme emirlerinde hukuka uyarlık bulunmadığı, kaldı ki emlak vergisi ve kültür varlıkları katkı payı açısından davacıya ait kaçak kullanım alanı bulunduğu, 04.01.2017 tarihli yoklama tutanağı ile tespit edilmişse de, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 127.maddesinin 1.fıkrasında; yoklamadan maksadın, mükelleflerin ve mükellefiyetle ilgili maddi olayları, kayıtları ve mevzuları araştırmak ve tespit etmek olduğu kurala bağlandıktan sonra; 131.maddesinde; yoklama neticelerinin tutanak mahiyetinde olan “yoklama fişine” geçirileceği, bu fişlerin yoklama yapılana veya yetkili adamına imza ettirileceği, bunlar bulunmaz veya imzadan çekinirlerse keyfiyetin fişe yazılacağı ve yoklama fişinin, polis, jandarma, muhtar ve ihtiyar meclisi üyelerinden birine imzalatılacağı hükümlerine yer verilmiştir. Anılan yoklama tutanağında ise davacı veya yetkili adamının imzasının bulunmadığının anlaşıldığı, bu durumda, tutanağın polis, jandarma, muhtar ve ihtiyar meclisi üyelerinden birine imzalatılması gerekirken davalı idarece bu yönde de bir işlem tesis edilmemesi karşısında anılan yoklama tutanağının davacı açısından bağlayıcılığı da bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, dava konusu ödeme emirlerinin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Dava dosyasının incelenmesinden; istinaf başvurusuna konu kararın hüküm fıkrasından önceki "Kaldı ki"yle başlayan paragrafın gerekçeden çıkarılmasından sonra, dayandığı gerekçeler karşısında, istinaf başvurusuna konu vergi mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu anlaşıldığından ve dilekçede ileri sürülen iddialar söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediğinden, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı ait taşınmazda yapılan yoklamada yapı kullanma izin belgesinde ve emlak vergisi beyanında bulunmayan 800 m2'lik kullanın alanı saptandığından, emlak vergisi beyanı düzeltilerek vergi hesaplanmasında hukuka aykırılık bulunmadığı iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Yasal dayanaktan yoksun olan temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kabulüne ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz isteminde bulunandan ...-TL maktu harç alınmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 28/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.