Özel hayatın gizliliğini ihlal - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/8125 Esas 2019/1046 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8125
Karar No: 2019/1046
Karar Tarihi: 23.01.2019

Özel hayatın gizliliğini ihlal - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/8125 Esas 2019/1046 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın özel hayatın gizliliğini ihlal suçuyla ilgili olarak yargılandığı ve mahkumiyet kararı verildiği belirtilen bir mahkeme kararı bulunmaktadır. Ancak sanığın avukatı tarafından temyiz edilen karar, suçun unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Bununla birlikte, mağdurun şikayetinden vazgeçmesi nedeniyle sanık hakkındaki suçlamadan düşme kararı verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle karar bozulmuş ve sanık hakkındaki davada düşme kararı verilmiştir. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 134/2, 139/1 ve 73/1, CMK'nın 223/8. maddeleri belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2018/8125 E. , 2019/1046 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : TCK"nın 134/2, 62, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin atılı suçun unsurlarının oluşmadığına, sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa isnat edilen 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 134/2. maddesi kapsamında kalan özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun aynı kanunun 139. maddesi uyarınca takibi şikâyete bağlı suçlardan olmasına nazaran, mağdurun 03.03.2016 tarihli duruşmada verdiği beyanında sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçmesi karşısında sanık hakkında düşme kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK"nın 134/2, 139/1, 73/1 ve CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 23.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.