Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/12257 Esas 2017/4726 Karar Sayılı İlamı

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 28/01/2014 gününde verilen dilekçe ile hakaret ve tehdit eylemleri nedeniyle kişilik haklarına saldırı nedenine dayalı manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 21/04/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, hakaret ve tehdit eylemleri nedeniyle kişilik haklarına saldırı nedenine dayalı manevi zararın giderilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; dava dilekçesinde davacı ile davalı arasında aynı hastanede görev yaptıkları sırada duygusal bir ilişki yaşandığını, daha sonra davacının devlet memurluğunu kazanarak gelmesi nedeniyle davalıdan kaynaklı sorunlarla karşı karşıya kaldığını, davalının davacıya telefonla mesaj göndermek suretiyle hakaret ve tehdit ettiğini, çalıştığı kuruma davacı hakkında asılsız iddialar içeren dilekçe göndererek suç uydurma fiilini işlediğini iddia ederek, manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili, tarafların farklı görev yerlerinde görev yapmaları nedeniyle davalının davacıdan ayrılmak istemesi üzerine davacının davalının cep telefonuna hakaret içerikli mesajlar gönderdiğini, Türk Borçlar Kanunu"nun 52. maddesi uyarınca davacının zarara sebep olması nedeniyle davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; ceza dosyası içeriği, tanık beyanları ve davacı tarafından gönderilen mesaj içerikleri dikkate alındığında, davacının kendi fiilleri ile davalının ceza yargılamasına konu fiilleri işlemesine neden olduğu gerekçesiyle TBK. 52. maddesi uyarınca davanın reddine karar verilmiştir.
Davalının, davacıya karşı olan eylemleri kişilik haklarına saldırı niteliğinde olup manevi tazminat sorumluluğunu gerektirir. Davacının daha önceki tarihte çektiği mesajların içeriği davanın reddini gerektirmez; ancak, bu durum manevi tazminat miktarının belirlenmesinde TBK 52. maddesi uyarınca etkili ve değerlendirici indirim sebebi olmalıdır. Şu halde, davanın tümden reddi doğru olmadığından bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18/09/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.