Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/25581 Esas 2019/21688 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/25581
Karar No: 2019/21688
Karar Tarihi: 27.11.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/25581 Esas 2019/21688 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, iş akdinin haklı neden belirtilmeden feshedildiğini öne sürerek kıdem tazminatı ve işçilik alacaklarını davalıdan talep etmiştir. Davalı ise alacağının bulunmadığını savunmuştur. Mahkeme davacının taleplerini kısmen kabul etmiştir. Davalı vekili temyiz etmiştir. İşçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait alacağı var mı yok mu konusundaki uyuşmazlık mahkemece çözülmüştür. İş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği 4857 sayılı Kanun’un 59. maddesiyle belirtilmektedir. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını ispat etmekle yükümlüdür. Davalının sunmuş olduğu belgeye göre davacının kullandığı izin hakkı kalmamıştır. Ancak, davacıya belge gösterilmemiş ve karar bu eksiklikle verilmiştir. Karar, yukarıdaki sebepten dolayı bozulmuştur.

22. Hukuk Dairesi 2017/25581 E. , 2019/21688 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının iş akdinin haklı neden belirtilmeden feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile bir takım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait alacağı bulunup bulunmadığına ilişkindir.
4857 sayılı Kanun"un 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Somut olaydai hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı beyanı ve dosyadaki belgelerden davacının 12 gün kullanmadığı izin hakkı bulunduğu kabul edilerek buna göre hesaplama yapılmıştır. Ancak davalı tarafından dosyaya sunulan ve davacı tarafından yazıldığı ve imzalandığı iddia olunan belgede, davacının 31.03.2015 tarihine kadar kullanılacak izninin kalmadığı belirtilmiştir. Mahkemece bu belgenin davacıya gösterilerek belgeye karşı beyanının alınması sonucunda değerlendirme yapılarak buna göre hüküm kurulması gerekirken eksik inceleme ve araştırmayla hüküm kurulması hatalı olmuştur.Hükmün yukarıda yazılı sebepten bozulması gerekmiştir.Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 27/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.