Sanık ..."nin hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK"nun 142/1-b, 53/1 ve 58/6. maddeleri uyarınca iki yıl bir ay hapis; işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan aynı kanunun 116/1, 53/1 ve 58/6. maddeleri uyarınca bir yıl bir ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin Yunak Asliye Ceza Mahkemesinin 19.02.2009 gün ve 2007/307 Esas, 2009/50 Karar sayılı hükmünün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6.Ceza Dairesi’nin 05.03.2013 gün ve 2012/5611 Esas, 2013/3808 Karar sayılı kararı ile özetle; sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün düzeltilerek onanmasına,işyeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükmün ise; “işyeri dokunulmazlığını bozma suçundan açılmış bir kamu davası bulunmadığı halde dava konusu dışına çıkılarak, ek iddianame ile kamu davası açılmadan ek savunma ile yetinilerek yazılı şekilde hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 225/1. maddesine aykırı davranılması”gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği,

Bozma sonrası Yunak Asliye Ceza Mahkemesi’nin 09/01/2014 gün ve 2013/244 Esas, 2014/30 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hüküm yönünden önceki hükümde direnilmesine karar verildiği, bu hükmün de sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 17.02.2015 gün ve 2014/6-376 Esas, 2015/4 Karar sayılı kararı ile özetle; yerel mahkemece bozmadan sonra yapılan yargılamada ilk hükümde direnilmesine karar verildiği ancak bununla yetinilip yeni bir hüküm kurulmadığının anlaşıldığı belirtilerek,Yunak Asliye Ceza Mahkemesinin 09.01.2014 gün ve 244-30 sayılı direnme kararının, hüküm fıkrası bulunmaması usuli eksikliği nedeniyle sair yönler incelenmeksizin BOZULMASINA karar verildiği,

Bu karar sonrası Yunak Asliye Ceza Mahkemesince tensiple Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun belirtilen kararına uyulmasına karar verilerek dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda 01/06/2015 gün ve 2015/112 Esas, 2015/244 Karar sayılı karar ile; “...1-Sanık ..."nin işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan eylemine uyan TCK.nun 116/2 maddesi uyarınca suçun işleniş biçimi, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı, failin güttüğü amaç ve saikleri, sanığın iftar saati sebebiyle sokakların ve dükkanın boş olmasından faydalandığı göz önüne alınarak takdiren ve teşdiden 1 YIL 1 AY HAPİS CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA,

2-Sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki yargılama sürecindeki davranışları, cezanın faillerin geleceği üzerindeki olası etkileri göz önüne alınarak TCK.nun 62/2 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına,

3-Verilen cezanın niteliği gereği TCK.nun 50 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına,

4-Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan sabıkalı olması ve yeniden suç işlemeyeceği yönünde mahkememizde olumlu kanaat oluşturmaması nedeniyle TCK.nun 51 ve CMK 231/5 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına,

5-Sanığın TCK.nun 53/1 madde ve fıkrasının (c) bendindeki haklardan koşullu salıverilme tarihine (a), (b) (d), (e) bentlerindeki haklardan ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar YOKSUN BIRAKILMASINA,

6-Sanık ..."nin sabıkasına esas teşkil eden; ... 5.Asliye Ceza Mahkemesinin 2002/114 esas, 2002/730 karar sayılı ilamla hırsızlık suçundan 5 ay hapis ve adli para cezasına mahkum edildiği, 20.11.2002 tarihli bu kararın 25.11.2004"te kesinleştiği, hapis cezasının 28.06.2006 tarihinde yerine getirildiği, 26.06.2005"te şartla tahliye edildiği, 28.06.2006 tarihinde de bihakkın tahliye edildiği;
... 4.Asliye Ceza mahkemesinin 2002/128 esas, 2002/411 karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan neticeten 6 Ay Hapis Cezası ile cezalandırıldığı, sanığın cezasının 23/10/2003 tarihinde kesinleştiği, sanık hakkındaki hapis cezasının 07/12/2003 tarihinde yerine getirildiği, bihakkın tahliye tarihinin 07/12/2003 şartla tahliye tarihinin 23/10/2003 olduğu;

... 4.Asliye Ceza Mahkemesinin 2002/107 esas, 2002/442 karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan hapis ve para cezasına mahkum olduğu, 24.02.2002 tarihli kararın 02.07.2004"te kesinleştiği, hapis cezasının 03.07.2004"te infaz edildiği, sanığın 04.08.2003"te şartla tahliye, 03.07.2007 tarihinde de bihakkın tahliye edildiği;

... 4.Asliye Ceza mahkemesinin 2002/107 esas, 2002/442 karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan neticeten 3 Ay 15 Gün hapis ve 280.000.000.-Lira ağır para cezası (adli para cezası) ile cezalandırıldığı, sanığın cezasının 02/07/2002 tarihinde kesinleştiği,sanık hakkındaki adli para cezasının 01/08/2003 tarihinde yerine getirildiği, 3 ay 15 gün hapis cezasının 03/07/2004 tarihinde yerine getirildiği, bihakkın tahliye tarihinin 03/07/2004, şartla tahliye tarihinin 04/08/2003 olduğu anlaşıldığından;

7-Sanığın cezasının TCK.nun 58/6 maddesince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ayrıca cezanın infazından sonrada sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına,

8-Suçun gece vakti işlenmediği anlaşıldığından 116/4 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına,

9-Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 05/03/2013 tarih ve 2012/5611 Esas, 2013/3808 Karar sayılı ilamındaki 2 nolu bendinin sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçu yönünden de kamu davası açıldığı ve sanık hakkında bu suçtan da hüküm kurulduğu, bu hususun iddianamede hem olay anlatımında hem de sevk maddelerinde belirtildiği mahkememiz 2007/307 Esas, 2009/50 Karar sayılı ilamı ile anlaşıldığından ilgili bozma ilamının 2. Nolu fıkrası yönünden DİRENİLMESİNE, dosyanın direnme hususunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmesine” karar verildiği,

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 29/11/2015 günlü ve 375037 sayılı yazısı ile; sanık ... hakkında duruşma açılmaksızın yokluğunda verilen mahkumiyet kararının sanığa tebliği konusundaki eksikliklerin giderilmesi ve direnme kararı da olsa dosyanın temyiz incelemesine gönderilmesi için yeni bir temyiz dilekçesinin verilmesinin gerekip gerekmediğinin taktir edilmesinden sonra dosyanın incelenmek üzere iadesinin temini hususunda dosyanın iade edildiği,

Bunun üzerine Yunak Asliye Ceza Mahkemesinin 01/06/2015 gün ve 2015/112 Esas, 2015/244 Karar sayılı gerekçeli kararının cezaevinde bulunan sanığa 14/12/2015 tarihinde tebliğ edildiği, hükmün temyiz talebi bulunmadığı ve resen de temyize tabi bir durum bulunmadığı halde temyiz incelemesine gönderildiği,

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının "yerel mahkeme de direnme kararına karşı açılmış bir temyiz davası bulunmaması ve kararın kendiliğinden de temyize tâbi olmaması nedeniyle dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesine karar verilmesi" istekli 17.02.2016 gün ve 2016/26230 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilen dosyanın;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu Başkanlığı"nın 14.12.2016 gün, 2016/337 Esas ve 2016/1412 Karar sayılı kararı ile CMK"nın 307. maddesi gereğince değerlendirme yapılmak üzere dosyanın Dairemize gönderildiği görülmüştür.

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

01/06/2015 gün ve 2015/112 Esas, 2015/244 Karar sayılı kararın usulüne uygun olarak sanığa tebliğ edildiği, temyiz isteminin bulunmadığının anlaşılması karşısında; dosyanın incelenmeksizin mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 21.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.