Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/27864 Esas 2020/2018 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/27864
Karar No: 2020/2018
Karar Tarihi: 29.01.2020

Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/27864 Esas 2020/2018 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında verilen tehdit suçu kararı temyiz edilmiştir. Ancak yapılan tebligat usülsüzdür. Tebligat yapılması için önce bilinen en son adres kullanılmalıdır. Eğer tebligat çıkarılan adrese ulaşamazsa, adres kayıt sistemine göre adres belirlenerek tebligatın bu adrese yapılması gerekmektedir. Ancak burada sanığın savunması alınırken bildirdiği en son adres MERNİS adresi olduğu için, bu adrese tebligat yapılmıştır ve bu usülsüz bir tebligattır. Bu nedenle, karar sanığa usulünce tebliğ edilmeden temyiz için karar verilemez.
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10/2. maddesi ve fıkrası, 21/1 ve 21/2. maddeleri ile Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmelik'in 16/2. maddesi bu konuda açıklayıcı hükümler içermektedir.

4. Ceza Dairesi 2015/27864 E. , 2020/2018 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10/2. madde ve fıkrasının, “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu’nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanık ..."ın yokluğunda verilen hükmün tebliği için sanığın savunması alınırken bildirdiği en son adrese MERNİS adresi olduğu belirtilerek tebliğ edilmesinden dolayı yapılan tebligatın usülsüz olması karşısında, temyiz iradesinin belirlenmesi bakımından gerekçeli kararın sanığa usulünce tebliğ olunması gerektiği,
Anlaşıldığından, sanık ..."in temyiz davası isteği hakkında şimdilik bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA ve dosyanın, adı geçen sanık ..."a yöntemince tebliğ işlemi gerçekleştirildikten sonra tebliğ edildiğine dair evrak, verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklenmek ve EK TEBLİĞNAME DÜZENLENDİKTEN sonra Dairemize yollanılmak üzere, incelenmeksizin karar mahkemesine geri GÖNDERİLMESİNE, 29.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.