Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2353 Esas 2019/7215 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2353
Karar No: 2019/7215

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2353 Esas 2019/7215 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin uyuşturucu madde bulundurduğuna dair 2010 yılında verilen kararın infaz aşamasında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmadığı gerekçesiyle aynen infazına karar verilmesine dair 2015 yılında bir karar verildiğini belirtmiştir. Ancak bu kararın itiraz yoluyla değil, temyiz yoluyla değil itiraz yoluyla değerlendirilmesi gerektiği sonucuna vararak dosyayı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar vermiştir. Kararda TCK'nın 191/1-2 ve 62. maddelerine referans verilmiştir. TCK'nın 191/1-2 maddesi uyarınca uyuşturucu madde bulundurmanın suç olduğu belirtilmiştir. TCK'nın 62. maddesi ise, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanabileceği halleri düzenlemektedir. Ayrıca, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98 ve 101. maddeleri de kararda yer almaktadır.

10. Ceza Dairesi 2019/2353 E. , 2019/7215 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : 1- Mahkûmiyet, TDST: Beyoğlu 4. Sulh Ceza Mahkemesi
2- Mahkûmiyet: İSTANBUL (Kapatılan) 67. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hükümler : a) Mahkûmiyet ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri
b) Aynen infaz mahiyetinde mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Hükümlü hakkında 11/11/2010 tarihli 2010/569 esas ve 2010/263 sayılı karar ile TCK"nın 191/1-2 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, ayrıca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verildiği, söz konusu hükmün kesinleşmesinden sonra, infazı aşamasında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranılmaması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 7. fıkrası uyarınca daha önce hükmedilmiş olan cezanın aynen infazına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, aynen infaz mahiyetinde önceki hüküm tekrar edilerek 29/01/2015 tarihli 2014/777 esas ve 2015/126 sayılı karar ile hükümlünün TCK"nın 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile tecziyesine karar verildiği anlaşılmıştır.
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98 ve 101. maddeleri uyarınca infaza yönelik olarak verilen 29/01/2015 tarihli 2014/777 esas ve 2015/126 sayılı kararın 5275 sayılı Kanunun 101/3. maddesi uyarınca temyiz yasa yoluna değil, itiraz yasa yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 13/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.