Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacı Kurum vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava; 29.12.2010 tarihli iş kazası sonucu sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelirler ile yapılan ödemelerden oluşan Kurum zararının tahsili istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanunun 21 ve 76. maddesidir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun “Taleple bağlılık ilkesi” başlığını taşıyan 26. maddesinde, hakimin, tarafların istem sonuçlarıyla bağlı olduğu, ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremeyeceği açıklanmış olmakla, hukuk yargılamasına “istemle bağlılık” ilkesi egemen kılınmıştır.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulun 16.03.2005 tarih 2005/13-97 Esas, 2005/150 Karar sayılı ilamında ayrıntıları açıklandığı üzere; ıslah, taraflardan birinin usule ilişkin bir işlemini, bir defaya mahsus olmak üzere kısmen veya tamamen düzeltmesine olanak tanıyan ve karşı tarafın onayını gerektirmeyen bir yoldur. Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Hukuk Muhakemeleri Kanununun 176. ve ardından gelen maddelerinde ıslah kurumu ayrıntılı şekilde düzenlenmiş, 176. maddede, davanın her iki tarafının da, yargılama usulüyle ilgili bir işlemini kısmen veya tamamen ıslah edebileceği, ancak aynı dava içerisinde bu yola sadece bir kez başvurulabileceği, 177. maddede, ıslahın tahkikatın sona ermesine kadar sözlü veya yazılı olarak yapılabileceği belirtilmiştir. Sonraki hükümler ise, ıslahın şekline ve sonuçlarına ilişkin düzenlemeleri içermektedir.
Eldeki davada, davacı Kurum vekilinin dava dilekçesi ile Kurum zararından şimdilik 16.168,54 TL’nin tahsilini talep ettiği, yargılama aşamasında ise 25.869,67 TL’nin tahsilini 08.09.2015 tarihli ıslah dilekçesi ile talep ettiği anlaşılmaktadır. Mahkemece, davacı Kurumun sunduğu ıslah dilekçesi irdelenmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 günü yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesinin yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
S O N U Ç: Hükmün tamamen silinerek yerine,
“1-Davanın kabulüne, 25.869,67 TL’nın gelirlerin onay, geçici iş görmezlik ödeneğinin tediye, tedavi masrafının ise sarf tarihlerinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı taraftan alınarak davacı kuruma verilmesine,
2- Alınması gereken 1.767,15 TL harcın davalı taraftan alınıp Hazineye irat kaydına,
3- Davacı kurum tarafından yapılan 1956,80 TL yargılama giderlerinin davalı taraftan tahsili ile davacı tarafa verilmesine,
4- Davacı kurum kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihindeki AAÜT 12/2 maddesi gereğince 3.104,36 TL nispi vekalet ücretinin davalı taraftan tahsili ile davacı kuruma verilmesine,
5-Fazla yatırılan avansın talep halinde ilgilisine iadesine,” ibaresinin yazılması ile bu şekliyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 26.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.