Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/2258 Esas 2017/5101 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ve davalılardan Kurum vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı Kurum ve davalı işyeri vekillerinin tüm, davacı vekilinin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, davacının 2003 yılı Ocak ayından itibaren almış olduğu gerçek ücretin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile yazılı şekilde karar verilmiştir.
506 sayılı Yasanın 77. Maddesinde prime esas gerçek ücretin esas alınması koşuldur. Gerçek ücretin işçinin yaşı, kıdemi, meslek durumu dikkate alınarak, emsal işi yapan işçilerin aldığı ücret göz önünde tutularak belirlenmesi gerektiği Yargıtay"ın yerleşmiş görüşlerindendir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının davalı işyeri nezdinde 21/01/2003-30/10/2012 tarihleri arasında geçen hizmetlerinin asgari ücret üzerinden Kurum"a bildirildiği, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporu ile 2009, 2010 ve 2011 yılları ücreti için davacı adına bankaya yatırılan ücretin Kurum"a bildirilen ücretten yüksek olması nedeniyle banka kayıtlarının esas alındığı, 2012 yılı ücreti için davacı adına bankaya yatırılan ücretin Kurum"a bildirilen ücret ile eşit olması nedeniyle yapılan emsal ücret araştırması neticesi meslek odası yazı cevabının esas alındığı, buna göre davacının en son (2012/10.ay) net 1.213,75 TL ücret aldığının kabul edildiği, yine bilirkişi raporu ile 2003/1.-2008/12.ayları için, herhangi bir belge ve tanık beyanı olmadığı için bu döneme yönelik gerçek ücret tespiti yapılamadığının belirtildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, Mahkemece davacının davalı nezdinde 2009/1-2012/10.ayları arası geçen çalışmalarına karşılık almış olduğu gerçek ücretin tespitine dair verilen karar yerinde olmakla birlikte, davacının en son (2012/10.ay) almış olduğu kabul edilen 1.213,75 TL net ücreti, asgari ücrete oranlamak suretiyle bu ücretin asgari ücretin kaç katı olduğu belirlenerek bulunan asgari ücretin katı üzerinden davacının reddolunan hizmet dönemi (2003/1.-2008/12.aylar) yönünden almış olduğu ücretleri her bir ay için hesaplayarak bir sonuca gitmek gerekir iken Mahkemece bu dönem yönünden kurulan hüküm hatalı olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davacıya iadesine, 08.06.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.