Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/16628 Esas 2019/21613 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/16628
Karar No: 2019/21613
Karar Tarihi: 27.11.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/16628 Esas 2019/21613 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı inşaat teknikeri olarak çalışırken, davalı işveren tarafından haksız feshedildiğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve fazla çalışma ücreti talep etmiştir. Mahkeme davanın kısmen kabulüne karar vermiş, davalı temyiz etmiştir. Yargıtay kararı, dosyadaki yazılara ve delillerle kanuni gerektirici sebeplere dayanarak davalının temyiz itirazlarını reddetmiştir. Ancak, fazla mesai konusunda davacının iddialarının bordro ve işyeri kayıtlarıyla ispatlanmadığı, şahit beyanlarına dayanılarak hesaplama yapılması hatalı olduğu ve davacının haftanın 6 günü çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılması gerektiği vurgulanmıştır.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu'nun 17, 18, 21, 22, 24, 25 ve 41. maddeleri.

22. Hukuk Dairesi 2017/16628 E. , 2019/21613 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının inşaat teknikeri olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı tarafça haksız feshedildiğini beyan aderek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamada davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.Fazla mesai yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla mesai alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla mesainin ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışma ve genel tatil çalışmasının bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla mesaisi olup olmadığı araştırılmalıdır.Somut olayda, davacı günlük 07.30-17.30 saatleri arasında haftanın 6 günü çalıştığını beyan etmiş, bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına göre; davacının 07.30- 17.30 saatleri arasında çalıştığı, 1,5 saat ara dinlenmeyle haftanın 6 günü toplam 51 saat çalıştığı ve 6 saat fazla çalışma yaptığı, işlerin yoğun olduğu ekstra çalışma yapıldığı günler de dikkate alınarak haftada ortalama 2 saat daha fazla çalıştığı buna göre haftalık 8 saat fazla çalışma yaptığı değerlendirilerek fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmıştır. Ancak davacının 07.30-17.30 saatleri arasında çalıştığına ilişkin beyanı gözönünde bulundurulmadan haftalık 2 saat daha fazla çalışma yaptığının kabulüyle davacı talebi aşılarak hesaplama yapılması hatalı olmuştur. Davacının haftanın 6 günü 07.30-17.30 saatleri arasında çalıştığı kabul edilerek fazla çalışma ücret alacağına yönelik hesaplama yapılması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 27/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.