12. Ceza Dairesi Esas No: 2016/2525 Karar No: 2019/969 Karar Tarihi: 22.01.2019
Taksirle öldürme ve kasten yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/2525 Esas 2019/969 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, taksirle öldürme ve kasten yaralama suçlarından sanığın mahkumiyetine karar verdi. Sanık müdafii, katılanlar vekili ve Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı vekili hüküm temyiz edildi. Temyiz incelemesinde, sanık müdafiinin haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği, katılanlar vekilinin hükmedilen cezanın yetersiz olduğu ve Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı vekilinin suçun olası kastla işlendiğine yönelik temyiz itirazları reddedildi. Ancak, sanık hakkında belirlenen temel cezanın bilinçli taksir dolayısıyla artırılması sırasında uygulama maddesi olan TCK'nın 22/3 maddesinin gösterilmemesi nedeniyle hüküm BOZULDU. Kasten yaralama suçundan kurulan hüküm isteme uygun olarak ONANDI ve TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarıyla ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi. Kanun maddeleri ise şöyle: TCK'nın 22/3, 86/2-3-a, 62/1 ve 53/1.
12. Ceza Dairesi 2016/2525 E. , 2019/969 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi Suç : Taksirle öldürme ve kasten yaralama Hüküm : TCK"nın 22/3 ve 86/2 maddeleri delaletiyle 85/1, 22/3, 62/1 TCK"nın 86/2-3-a, 62/1, 53/1 maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle öldürme ve kasten yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık müdafii, katılanlar vekili ile Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü: (I) Taksirle öldürme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde; Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine, katılanlar vekilinin hükmedilen cezanın yetersiz olduğuna, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı vekilinin ise suçun olası kastla işlendiğine yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak; Sanık hakkında belirlenen temel cezanın bilinçli taksir dolayısıyla artırılması sırasında uygulama maddesi olan TCK"nın 22/3 maddesinin gösterilmemesi, Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılanlar vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1-a şeklinde gösterilen fıkrasındaki “ Sanığın eyleminin bilinçli taksirle meydana geldiği anlaşıldığından ” ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK"nın 22/3 maddesi gereğince ” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, (II) Kasten yaralama suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince; T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin suçun haksız tahrik altında işlendiğine yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 22/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.