Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4946 Esas 2021/3964 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4946
Karar No: 2021/3964
Karar Tarihi: 26.04.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4946 Esas 2021/3964 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı lehine verilen tazminat miktarının temyiz kesinlik sınırını aşmadığı için hüküm kesinleşmiş ve davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Davacının tazminat talebi için açtığı davada, davacının hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verildiği ancak yeniden yargılama sonucunda beraat ettirildiği ve önceden infaz edilen cezanın maddi ve manevi zararlarına ilişkin tazminat talebinde bulunduğu belirtilmiştir. Mahkeme bu talebe kısmen olumlu yanıt vermiş ve davacıya 594 TL maddi, 1500 TL manevi tazminatın yasal faizi ile ödenmesine hükmetmiştir. Kararın usul ve yasaya uygun olduğuna karar verilmiş ve onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi
- 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddeleri
- 5271 sayılı CMK\"nın 141 ilâ 144 üncü maddeleri
- 5271 sayılı CMK\"nın 323/3. maddesi
- 5271 sayılı CMK\"nın 142. maddesi

12. Ceza Dairesi 2019/4946 E. , 2021/3964 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 2.094,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
Davalı vekilinin temyizinin katılma yolu ile yapılmadığı dikkate alınarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2- Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
5271 sayılı CMK"nın 323/3. maddesinde yargılamanın yenilenmesi sonucunda beraat veya ceza verilmesine yer olmadığı kararının verilmesi halinde, önceki mahkumiyet kararının tamamen veya kısmen infaz edilmesi dolayısıyla kişinin uğradığı maddi ve manevi zararlarının yine aynı Kanunun 141 ilâ 144 üncü maddeleri hükümlerine göre tazmin edileceği belirtilmiş olup, tazminat talebinin dayanağı olan Büyükçekmece 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/700 Esas – 2015/429 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının Hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verildiği ve kararın kesinleşmesi üzerine 11.10.2014 tarihinde infazına başlandığı, yargılamanın yenilenmesi kararı ile beraber 31.10.2014 tarihinde infazın durdurulduğu, yeniden yargılama sonucu yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 07.01.2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 8.000,00 TL maddi, 20.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 594,00 TL maddi, 1.500,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 26.04.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.