Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/1319 Esas 2021/2706 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/1319
Karar No: 2021/2706

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/1319 Esas 2021/2706 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2021/1319 E., 2021/2706 K. sayılı boşanma-ziynet alacağı davası kararına göre; davalı erkeğin tüm temyiz itirazları yersiz bulunmuş, davacı kadının yoksulluk nafakası talebi az bulunarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca davacı kadının manevi tazminat talebi de az bulunarak daha uygun miktarda tazminata hükmedilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararın gerekçesi Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak verilmiştir.
Detaylı kanun maddeleri şu şekildedir:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: Kanunun uygulanmasında, haklar ve borçlar doğru ve dürüstlük kurallarına göre düzenlenir.
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri: Kusurlu olarak bir hakkın ihlalinden doğan zarar, kısmen de olsa, tazmin edilir. Tazminat tutarının belirlenmesinde, zararın derecesi, tarafların kusur dereceleri, tarafların gelir ve gider durumu, zarar görenin yaşayış biçimi, özellikle tarafların ücret, emeklilik ve benzeri ödeme alma

2. Hukuk Dairesi 2021/1319 E. , 2021/2706 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından nafaka ve manevi tazminatın miktarları ile ziynet eşyasının reddi yönünden; davalı erkek tarafından ise katılma yoluyla kadın yararına hükmedilen tazminatlar, nafakalar ile ziynet alacağı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle özellikle davacı kadının ziynet alacağına ilişkin davasının bölge adliye mahkemesince tefrik edildiğinin anlaşılmasına göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bentler dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davacı kadın yararına takdir edilen yoksulluk nafakası azdır. Mahkemece, Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- TarafIarın tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 05.04.2021 (Pzt.)