Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/24096 Esas 2019/21562 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/24096
Karar No: 2019/21562
Karar Tarihi: 26.11.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/24096 Esas 2019/21562 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, emeklilik nedeniyle iş sözleşmesini haklı sebeple fesheden işçinin işçilik alacaklarının ödenmediği iddiasıyla açtığı davada kıdem tazminatı, ücret ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verdi. Ancak, davacının mülga 1475 sayılı İş Kanunu’nun 49 uncu maddesi ve 4857 İş Kanunu’nun 53 üncü maddesi gereğince kazandığı toplam yıllık ücretli izin hakkı süresi yanlış hesaplanmış ve 13 gün yıllık izin kullandığı ikrar edildiği halde bu süre mahsup edilmemişti. Bu nedenle, yıllık izin ücreti yönünden brüt 131.538,33 TL’nin hüküm altına alınması gerektiği belirtilerek, karar bozuldu. Kararda, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 59 uncu maddesinin işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödenmesini hükme bağladığı açıklandı.

22. Hukuk Dairesi 2016/24096 E. , 2019/21562 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 26/11/2019 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına vekili Avukat ... ile karşı taraf adına vekili Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkili işçinin emeklilik sebebiyle iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ücret ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-4857 sayılı İş Kanunu’nun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.Somut uyuşmazlıkta, davacının çalışma süresine göre mülga 1475 sayılı İş Kanunu’nun 49 uncu maddesi ve 4857 İş Kanunu’nun 53 üncü maddesi gereğince davacının hak kazandığı toplam yıllık ücretli izin hakkı süresinin 526 gün olmasına karşın, 534 gün olarak kabulü isabetsizdir.Diğer taraftan mahkemece davacının hiç yıllık izin kullanmadığının kabulü de doğru değildir. Dava dilekçesinde açık bir şekilde davacının 13 gün yıllık izin kullandığı ikrar edildiğinden, bu 13 günlük sürenin de mahsubu gerekmektedir.
Netice itibariyle, 08/10/2015 havale tarihli bilirkişi raporunda hesaplandığı şekilde yıllık izin ücreti yönünden brüt 131.538,33 TL’nin hüküm altına alınması gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 2.037,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.