Davacı ... ile davalı T.C ... aralarındaki tazminat davasına dair İstanbul Anadolu 20. Sulh Hukuk Mahkemesinden verilen 05/04/2016 tarihli ve 2014/484 E. - 2016/189 K. sayılı hükmün onanması hakkında dairece verilen 18/03/2019 tarihli ve 2017/6119 E. - 2019/2180 K. sayılı ilama karşı davalı tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; maliki bulunduğu taşınmazının T.C. Adalet Bakanlığını temsilen Kartal C.Başsavcılığı tarafından Adliye hizmet binası olarak kiralandığını ve 01/07/2001-25/03/2013 tarihleri arasında kullanılan taşınmazın 25/03/2013 tarihinde büyük ölçüde tahliye edildiğini ancak gerek taşınma sırasındaki özensizlik ve dikkatsizlik ile gerekse kira sürecindeki hor kullanma nedeni ile taşınmaza büyük hasarlar verildiğini, yaptırdıkları tespitte 73.700.00 TL zararın oluştuğunun belirlendiğini, söz konusu hasarın davalıdan yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiş, 11.03.2016 tarihli dilekçe ile de davasını ıslah ederek talep ettiği miktarı 99.660,00 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı; tespit edilen bedelin fahiş olduğunu, olağan kullanım sonucu eskimelerin olabileceğini söyleyerek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; yaptırılan tespit sonucunda davalı tarafından hor kullanım nedeniyle verilen zararların tespit edildiği, hükme esas alınan bilirkişi raporu gereğince burada hesap edilen 73.700,00 TL’lik tazminat miktarının uygun olduğu kanaatine varılarak ayrıca asansörlerin kullanılması nedeniyle birtakım rutin kullanma sonucu hasarların meydana geldiği bu nedenle bilirkişi ek raporu gereğince 25.960,00 TL’lik bir bedel ile asansörlerin eski hale getirilebileceğinin saptandığı belirtilerek davanın kısmen kabulü ile 99.660,00 TL’nin 25/03/2013 tarihinden itibaren işleyecek olan yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş, hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 2017/6119 esas 2019/2180 karar sayılı 18/03/2019 tarihli ilamıyla onanmasına karar verilmiş, işbu ilama karşı davalı tarafından süresi içinde kararın düzeltilmesi talep edilmiş olmakla yeniden yapılan incelemede;
1-)Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının Dairemizin 18/03/2019 günlü ve 2017/6119 Esas 2019/2180 Karar sayılı ilamına karşı sair karar düzeltme istemleri yerinde değildir.
2-)Davaya konu asansörler yönünden kurulan hükmün incelenmesinde; Taraflar arasında imzalanan 01/07/2009 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmesi hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. İşbu kira sözleşmesinde çalışır durumda teslim edilmiş olan asansörün aynı şekilde teslim alınacağı, boya, badana, bakım ve onarımın kiralayana ait olacağı kararlaştırılmıştır. Hukukumuzda sözleşmeye bağlılık ilkesi esas olup taraflar serbest iradeleri ile oluşturdukları kira sözleşmesi ile bağlıdır.
TBK’nun 301.maddesi hükmü gereği kiraya veren; kiralananı sözleşmede amaçlanan kullanıma elverişli bir durumda teslim etmek ve sözleşme süresince bu durumda bulundurmakla yükümlüdür. Kiraya veren bu borcu sadece fiili bir teslim ile ifa etmiş olmaz. Kiracı kiralananı hangi maksat için tutmuş ise kiraya veren o maksada elverişli bir tarzda teslim ile mükelleftir. Yine aynı Kanunun 316. maddesi hükmü uyarınca kiracı kiralananı tam bir özenle kullanmak ve 334. maddesi gereğince de sözleşme sonunda aldığı hali ile kiraya verene teslim etmekle yükümlüdür. Kiracının bu yükümlülüğünün ihlali halinde kiraya veren; bu yüzden uğradığı zararın tazminini kiracıdan isteyebilir. Ancak kiralanan taşınmazın amacı doğrultusunda kullanılması nedeniyle binanın kendisinde ve demirbaş eşyalarında meydana gelen eskime ve yıpranmalardan davalı kiracının sorumlu olmayacağı kuşkusuzdur. O nedenledir ki kiralanandaki hasar ve bozukluğun kötü kullanımdan kaynaklanıp kaynaklanmadığının tespiti gerekir. Somut olaya bu çerçeveden bakıldığında, bilirkişiler tarafından sunulan 22.02.2016 havale tarihli ek raporda, asansörlerin hor kullanımının söz konusu olmadığı ancak rutin çalışması sonucu yıpranıp ömrünü dolduran parçaların kullanılır hale gelmesi için yenisi ile değiştirilmesinin gerektiği belirtilmiş olup, kötü kullanımın söz konusu olmadığı ve ilk teslim anında çalışır durumdaki asansörde bulunmadığı anlaşılan parçaların bedellerinin kiracıdan tahsili yoluna gidilerek yazılı şekilde hüküm kurulmasının hatalı olduğu yeniden yapılan inceleme sonucu anlaşıldığından davalının karar düzeltme isteğinin kabulü ile onama ilamının kaldırılarak hükmün bu nedenle bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
3-) Bozma nedenine göre davalının vekalet ücretine yönelik sair karar düzeltme isteminin incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte yazılı gerekçeler ile davalının sair karar düzeltme taleplerinin reddine, ikinci bentte açıklanan nedenle davalının karar düzeltme isteminin kabulü ile Yargıtay 3. Hukuk Dairesi’nin 18/03/2019 günlü ve 2017/6119 Esas 2019/2180 Karar sayılı onama ilamının kaldırılarak hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, üçüncü bentte açıklanan nedenle davalı tarafın vekalet ücretine yönelik diğer karar düzeltme istemlerinin incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan karar düzeltme harcının istek halinde düzeltme isteyene iadesine, 12.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.