Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2021/14806 Esas 2022/6875 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi

Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekilince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince, davanın davalı ... yönünden husumetten reddine, davalı ... yönünden reddine ilişkin olarak verilen karara karşı, davacılar vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi'nce HMK'nın 353/1-b-1 maddesi uyarinca esastan reddine karar verilmiş olup; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; dava konusu edilen 1691 ada, 26 parsel sayılı taşınmaz 3264 m² yüzölçümlü iken İmar İdare Heyeti'nin 29.95.1953 tarih ve 303 sayılı kararı ile onaylanan 23331 nolu parselasyon planı ile 489 m²'sinin ise zayiat olarak ayrıldığı, 2290 sayılı Belediye Yapı ve Yollar Kanunu'nun 6. maddesi dikkate alınarak zayiat olarak tapudan terkini gereken 489 m²'nin malikleri adına yaşamaya devam ettiği ve davacılar vekili tarafından zayiat olarak ayrılan bölümlerin bedelinin tahsili istemi ile iş bu davanın açıldığı anlaşılmıştır.
1933 yılında yürürlüğe girip, 09.07.1956 tarihinde yürürlükten kaldırılan 2290 sayılı Belediye Yapı ve Yollar Kanunu'nun 6. maddesi ile her türlü arsaların plan gereklerine göre belediyelerce bölünmesi ve birleştirilmesi sırasında % 15'lik bir eksikle (zayiat) dağıtılması yetkisi verilmiş olup, dava konusu edilen 1691 ada, 26 parsel sayılı taşınmazın tapuda davacılar murisi adına kayıtlı bulunan 489 m²'lik bölümünün 2290 sayılı Yasa'nın yürürlüğü döneminde zayiat olarak ayrıldığı ve bu kısmın tapudan terkini gerekirken, her nasılsa malikleri adına tapuda kayıtlı kaldığı, dava konusu taşınmazın zayiat olarak ayrılmasına ilişkin parselasyon planın da yürürlükte olduğu anlaşılmış olup, dosya içeriğine göre el atmanın 1962 yılından sonra olması ve tapu kaydındaki zayiata ilişkin şerhin 1970 yılında konulmasının sonucu değiştirmeyeceği, parselasyon planının kesinleştiği tarihte yürürlükte bulunan ve meri 3194 sayılı İmar Kanunu'nun 18. maddesindeki imar düzenleme ortaklık payı kesintisine benzer hükümler içeren 2290 sayılı Yasa'nın 6. maddesi uyarınca zaiyat olarak ayrılan kısımların bedeline hükmolunmayacağından davanın reddine ilişkin ilk derece mahkemesi kararının ilişkin istinaf başvurusunun HMK'nın353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan hükmün HMK'nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 19/04/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.