Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/585 Esas 2019/10513 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/585
Karar No: 2019/10513
Karar Tarihi: 12.06.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/585 Esas 2019/10513 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir sanığın hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyetine karar vermiştir. Temyiz itirazları incelenmiş ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçuna yönelik adli para cezasının doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil olmak üzere temyizi mümkün olmadığından reddedilmiştir. Hırsızlık suçu ile ilgili temyiz itirazları ise Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da göz önünde bulundurularak reddedilmiş ve hüküm onanmıştır. Kararda, 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, TCK'nın 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi kararı ile ilgili açıklamalar yer almaktadır.

2. Ceza Dairesi 2019/585 E. , 2019/10513 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarına gelince;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 12.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.