Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8746 Esas 2018/1207 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8746
Karar No: 2018/1207
Karar Tarihi: 14.02.2018

Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8746 Esas 2018/1207 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın vergi usul kanununa muhalefet suçundan mahkum edilmesine karar vermiştir. Ancak, sahte fatura düzenleme suçunun oluşabilmesi için sahte faturaların zorunlu unsurları taşıması gerektiği belirtilerek, sanığın düzenlediği iddia edilen faturaların asıllarının veya onaylı örneklerinin dosya içerisinde olmadığı ve denetime olanak verecek sayıda faturaların incelenmediği tespit edilmiştir. Bu nedenle, sanığın hukuki durumunun yeniden takdir ve tayin edilmesi gerektiği belirtilerek, karar bozulmuştur. Ayrıca, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin kararıyla yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir.
Kanun Maddeleri: 213 sayılı VUK'un 230. ve 227/3. maddeleri, 213 sayılı VUK'nın 367. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2017/8746 E. , 2018/1207 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1)Sahte fatura düzenleme suçunun oluşabilmesi için sahte faturaların 213 sayılı VUK"nun 230. maddesinde sayılan zorunlu unsurları taşıması gerektiği, aksi takdirde ilgili Kanunun 227/3. maddesine göre hiç düzenlenmemiş sayılacağı, 03.10.2006 tarih ve 158635 seri numaralı bir adet fatura haricinde sanığın düzenlediği iddia olunan faturaların asılları veya onaylı örneklerinin dosya içerisinde bulunmadığı anlaşılmakla; 2006 takvim yılında düzenlediği iddia olunan sahte faturaların dava zamanaşımı ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanması bakımından önemli olduğu da nazara alınarak, denetime olanak verecek sayıda faturaların aslı ya da onaylı suretlerinin temin edilip dosya arasına konulması ve yasada öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediğinin incelenerek belirlenmesi; 213 sayılı VUK"nın 367. maddesi gereğince dava şartı olan Rapor Değerlendirme Komisyonu"nun 03.11.2011 tarih 777 sayılı mütalaanın aslının veya onaylı örneğinin getirtilip dosya içine konularak incelenmesi sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2)Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.