Mahkemesi : Terme 1. Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 30/05/2013
Numarası : 2011/526-2013/398

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde çeltik işçisi olarak çalıştığını, iş akdinin davalı işveren tarafından haksız olarak sona erdirildiğinden bahisle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının iş akdinin haklı nedenle feshettiğini ispatlayamadığını, alacağını olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalının davacı ile F.. D.. ve A.. C.. isimli işçilerden gücünü aşar şekilde yağ tenekelerini taşımalarını istediği, işçilerin kabul etmemesi üzerine iş akitlerini haklı neden olmaksızın son verildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, F.. D.. tarafından açılan Terme Asliye Hukuk Mahkemesinin (İş Mahkemesi Sıfatıyla) 2011/565 Esas ve 2013/354 Karar sayılı dosyasında karara bağlanan davanın Dairemizin 2013/21391 Esas sayılı kararı ile onanmasına karar verilmiştir. İlgili dosyanın incelenmesinde fazla mesai hesabı yönünden bilirkişinin “davacı pirinç sezonunda her yılın 9-12. ayları arası ortalama 08.00-22.30 arası 2 saat ara dinlenme kullanarak haftanın 6 günü günde 12.5 saat çalışmaktadır. Hafta tatili gününde ise 7.5 saati aşan 5 saat çalışmasının eklenmesiyle haftada toplam 80 saat çalıştığı, 35 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Normal zamanlarda ise 08.00-18.00 arası, 1 saat ara dinlenme ile günde 9 saat haftanın 6 günü çalışmaktadır. Pazar günü ise günlük çalışma süresini aşan 1.5 saatin de eklenmesiyle hafatda tolam 55,5 saat çalıştığı, yani haftalık 10.5 saat fazla çalışmasının olduğu kabul edilmiştir.” şeklinde hesaplama yaptığı anlaşılmıştır.
Davacının dosyasında ise, bilirkişinin fazla mesai hesabını yaparken “davacının, sezonda (1 Eylül-30 Kasım ayları arasında 3 ay) 07.30-23.00 saatleri arasında günde 15,5, haftada 6 gün çalıştırıldığı, çalışma saatlerinden kahvaltı, çay, yemek için takdiren 1,5 saat ara dinlenmesi düşüldüğü"nde günde 14 saat olduğu, bu durumda 6 gün üzerinden toplam 84 saat çalışıldığı ve dolayısıyla haftalık (84 saat çalışma-45 saat yasal iş süresi :39 saatlik) 39 saat fazla çalışma yapıldığı değerlendirilmektedir. Sezon dışında 1 Aralık-31 Ağustos tarihleri arasında 08.00-21.00 saatleri arasında günde 13, haftada 6 gün çalıştırıldığı, çalışma saatlerinden kahvaltı, çay, yemek için takdiren 1 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde günde 12 saat olduğu, bu durumda 6 gün üzerinden toplam 72 saat çalışıldığı ve dolayısıyla haftalık (72 saat çalışma-45 saat yasal iş süresi :27 saatlik) 27 saat fazla çalışma yapıldığı sonucuna varılmaktadır.” şeklinde hesaplama yapmıştır.
Aynı işyeri açısından aynı dönem yönünden iki farklı mesai olduğunun kabulü mümkün olmayıp, hukukta uygulama birliğinin sağlanması amacıyla iki kararda da aynı mesai saatlerinin kabul edilmesi gerekir. Davacının fazla çalışma süresinin F.. D.. dosyasındaki süreler gibi belirlenmesi gerekirken farklı mesai saatlerini kabulü ile hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.