MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı şirkete ait işyerinde inşaat ustası olarak çalışmaya başladığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir neden olmadan feshedildiğini, davacının haftanın 6 günü inşaat işi, Pazar günü ise inşaatta bekçilik yapmak suretiyle haftada 7 gün çalıştığını, işyerinde çalışma saatlerinin 08.00 – 17.30 şeklinde olduğunu, iş bitene kadar 2 günde bir 1 – 2 saat fazla çalışma yapıldığını, davacının dini ve ulusal bayramlar ile genel tatil ve hafta sonlarında çalıştığını ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, işyerinde inşaat işleri yapıldığını ve iş bittikçe yeni işler alındığını, bu sebeple davacının çalışmasının kesintili olduğunu, davacı arasında yapılan iş sözleşmesi gereğince davacının verilen görevleri yapmakla ve gösterilen işleri yapmakla yükümlü olup, farklı şantiyelerde çalışmayı da kabul ettiğini, davacının 20 gün boyunca mazeretsiz olarak işe devam etmediğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemece davacı ve davalı tanıklarının davacı ile birlikte çalıştıkları süre dikkate alınarak tanık anlatımlarına göre belirlenen fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, 16/06/2014 – 25/08/2014 dönemi yönünden davalı tanıklarının anlatımına göre fazla çalışma iddiasının ispat edilemediği, 06/02/2013 – 16/06/2014 dönemi yönünden ise davacı tanıklarının anlatımına göre fazla çalışma yaptığı sonucuna varılmıştır. Dinlenen tanıkların anlatımına, davacı ile birlikte çalıştıkları süre ile sınırlı olarak değer verilmesi yerindedir. Ancak, davacı dava dilekçesinde işyerinde 08.00-17.30 saatleri arasında çalıştığını, iş bitene kadar iki günde bir 1-2 saat fazla çalışma yaptığını beyan etmiştir. Davacının bu beyanı karşısında, mahkemece davacının haftada 6 gün çalıştığı dönem yönünden 3 gün 08.00-18.00, 3 gün 08.00-19.00 saatleri arasında çalıştığı; haftada 7 gün çalıştığı dönem yönünden ise 3 gün 08.00-18.00, 3 gün 08.00-19.00 saatleri arasında çalıştığı benimsenerek fazla çalışma süresinin belirlenmesi yerinde değildir. Davacının beyanı ile tanık anlatımları birlikte değerlendirildiğinde, davacının haftada 6 gün çalıştığı dönemlerde 3 gün 08.00-17.30 saatleri arasında, 3 gün 08.00-18.30 saatleri arasında, haftada 7 gün çalıştığı dönemlerde ise 4 gün 08.00-17.30 saatleri arasında, 3 gün 08.00-18.30 saatleri arasında çalıştığının kabulü dosya kapsamına uygun düşecektir. Mahkemece davacının dava dilekçesinde bildirdiği çalışma düzeni nazara alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.11.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.