....
Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 25.09.2009 gününde verilen dilekçe ile satış vaadi sözleşmesine dayalı tapu iptali ve tescil veya tazminat talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; tescil talebinin davalı ... mirasçıları yönünden reddine, tazminat talebinin kabulüne dair verilen 12.02.2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, arsa sahibi ile yüklenici arasındaki arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi uyarınca yüklenicinin temlikine dayalı tapu iptali ve tescil, olmadığı takdirde tazminat isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, davalı ... ile arsa sahibi diğer davalı ... arasında .... 10. Noterliğinin 06.08.1999 tarih ve .... yevmiye nolu kat karşılığı inşaat sözleşmesi imzalandığını, müvekkilinin de...e kayıtlı bodrum katta bulunan 1 numaralı bağımsız bölümü ve bu bölüme ilişkin hakları ..... 3. Noterliğinin 11334 yevmiye no"lu taşınmaz satış vaadi sözleşmesi ile davalı yükleniciden satın aldığını, bedelini yüklenici şirkete ödediğini ve dairenin teslim edildiğini ileri sürerek....2. Bölge ....3 Parselde kayıtlı bodrum katta bulunan 1 numaralı bağımsız bölümün tapu kaydının iptali ile müvekkili adına tesciline karar verilmesini, olmadığı takdirde tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.
Dahili davalılar vekili, arsa sahibi murisleri ... ile yüklenici ... arasındaki sözleşmenin feshi için....Hukuk 2012/357 Esas sayılı dosyasında açtıkları davanın kabul edildiğini, davanın reddini savunmuştur.
Davalı yüklenici ... cevap dilekçesi vermemiş, yargılamaya da katılmamıştır.
Mahkemece, dava konusu bağımsız bölümün hukuken tescilinin mümkün olmaması nedeniyle tescil talebinin reddine, davalı arsa maliki ... mirasçıları yönünden de yüklenici davalı ... edimlerini arsa sahiplerine karşı yerine getirmemiş olduğundan bu davalılar hakkındaki talebin de reddine, diğer davalı yüklenici ... yönünden tazminat talebinin kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
6100 sayılı HMK’nun “Hüküm, hükmün verilmesi ve tefhimi” başlıklı 294. maddesinde açıklandığı üzere mahkeme, usule veya esasa ilişkin bir nihai kararla davayı sona erdirir. Yargılama sonunda uyuşmazlığın esası hakkında verilen nihai karar, hükümdür. Hüküm, yargılamanın sona erdiği duruşmada verilir ve tefhim olunur.
Aynı yasanın  “Hükmün kapsamı” başlıklı 297. maddesi gereğince hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir.
“Hükmün yazılması” başlıklı 298. maddesi gereğince de gerekçeli karar, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamaz.
Somut olayda, mahkemece, tefhim edilen kısa kararda 65.000 TL"den davacı talebi gibi 1.000 TL"nin dava tarihinden itibaren hesaplanacak yasal faizi ile bu davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiş olup, gerekçeli kararda ise 65.000,00 TL’den davacı talebi gibi 3.000,00 TL’nin dava tarihinden itibaren hesaplanacak yasal faiziyle bu davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiş, temyiz edilen gerekçeli kararın tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olduğu görülmüştür.
10.4.1992 tarihli ve 1991/7-1992/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararında kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili bulunmasının bozma nedeni oluşturacağı, bozmadan sonra mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi kaldırmak kaydı ile vicdani kanaatine göre karar verebileceği öngörülmüştür.
Bu itibarla gerekçeli karar ile hüküm sonucunun çelişkili olması nedeniyle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle; temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 14.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.