Mahkemesi : Tokat 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 25/06/2013
Numarası : 2012/211-2013/264

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde mekanik teknisyeni olarak çalıştığını, iş akdini fazla mesai ve diğer alacaklarının ödenmemesi nedeniyle haklı nedenle feshettiğinden bahisle kıdem tazminatı ve bazı işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının devamsızlığı nedeniyle iş akdinin feshedildiğini, tüm haklarının ödendiğini, çalışma saatlerinin dosyaya sunulan yol yardım formlarından beli olduğunu ve onlarında ödendiğini bu nedenle alacağının olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının fazla çalışma yaptığının anlaşıldığı fazla çalışma ücretinin ödendiğine ilişkin davalı tarafından sunulmuş bir kayıt ve belge bulunmadığı davacının iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda bilirkişi tarafından davacının yılda 270 saat çalıştığının kabulü ile dosyaya uymayan bir yöntemle hesaplama yapılmıştır. Ara dinlenmelerinin ne kadar düşüldüğü belirlenemediği gibi, bilirkişi raporu denetlenebilir olmaktan uzaktır. Bu nedenlerle yeniden bilirkişiden rapor alınarak, davacının ilk kararı temyiz etmediği ve davalı yönünden kazanılmış hak oluştuğu da gözönünde tutularak, hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
3-Ulusal bayram ve genel tatil alacağı hesabı yönünden ise, davacının dini bayramlarda iki gün çalıştığı kabulü ile hesaplama yapılmıştır. Ancak dosya kapsamından davacının dini bayramlarda icapçı olarak nöbet tutmak suretiyle çalıştığı, yani evinde olduğu ancak iş çıkarsa işe gittiği anlaşılmaktadır. Davacının çalışma süresini kapsar şekilde yol yardım çalışmalarını gösterir formların da dosyaya sunulmuş olmasına göre dini bayram alacağının bu formlar incelenmek suretiyle belirlenmesi ve alacağın buna göre hüküm altına alınması gerekirken, yazılı delilin varlığına rağmen, salt tanık beyanlarına itibarla yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsiz olmuştur.
Kabule göre de, ulusal bayram genel tatil alacağının hesabı sırasında “Davacının günlük ücreti : 724/30 = 24.14 TL, 24.14 x 1,5 + 24.14 = 36.21 TL” olarak belirlenirken matematiksel bir hata yapılmış olması doğru olmamıştır.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.