Çocuğun cinsel istismarı - tehdit - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/11923 Esas 2019/12879 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11923
Karar No: 2019/12879
Karar Tarihi: 02.12.2019

Çocuğun cinsel istismarı - tehdit - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/11923 Esas 2019/12879 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın çocuğun cinsel istismar suçundan mahkumiyetine ilişkin kararı incelemiş ve 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesi uyarınca sanığa verilen ceza ile ilgili olarak yapılan kanun değişikliğini dikkate alarak, suçun niteliği ve bağlantılı diğer suçlar nedeniyle üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesinin görevli olduğuna karar vermiştir. Bu nedenle, Asliye Ceza Mahkemesi görevsizlik kararı vermiştir. Sanık müdafisinin temyize ilişkin itirazları yerinde bulunarak, karar bozulmuştur. Kararda 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri göz önünde bulundurulmuştur. Kanun maddeleriyle ilgili detaylı açıklamalar verilmemiştir.

14. Ceza Dairesi 2016/11923 E. , 2019/12879 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla bu suç ile bağlantılı işlenen diğer suçla ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.