Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5318 Esas 2019/10456 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5318
Karar No: 2019/10456
Karar Tarihi: 12.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5318 Esas 2019/10456 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık suçundan sanığı mahkum etmiştir. Ancak, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği tarihten sonra ikinci bir suç işlediği tespit edilmiştir. Bu durumda, mahkeme dava zamanaşımı nedeniyle sanığın cezasının düşürülmesi gerektiği halde, geri bırakılan hükmün açıklanması şeklinde mahkum etmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuştur ve sanık hakkındaki dava, zamanaşımı nedeniyle düşürülmüştür.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesi
- 765 sayılı TCK’nın 491/2-son, 522 (pek hafif), 523 maddeleri
- 5237 sayılı TCK’nın 102/4, 104/2, 142/1-e, 143, 66/1-d, 67/4 maddeleri
- 7/2, 5252 sayılı Kanun'un 9/3. Maddeleri
- 1412 sayılı CMUK'nın 322. Maddesi

2. Ceza Dairesi 2019/5318 E. , 2019/10456 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 8. fıkrasında, hükmün açıklanmasının geri bırakılması halinde, denetim süresi içinde dava zamanaşımının duracağı ve maddenin 11. fıkrasında, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde mahkemece hükmün açıklanacağı düzenlenmiş olup, duran zamanaşımının, denetim süresi içinde işlenen suçtan dolayı verilen hükümlülük kararının kesinleşmesi koşuluyla suçun işlendiği tarihte yeniden işlemeye başlayacağı, dosya kapsamına göre hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 01/11/2008 tarihi itibarıyla duran zamanaşımının kesinleşen sonraki mahkumiyete konu suçun işlendiği 02/11/2012 günü yeniden işlemeye başladığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 491/2-son, 522 (pek hafif), 523 maddelerinde belirtilen suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 102/4, 104/2. maddeleri ile 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-e, 143, 66/1-d, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun"un 7/2, 5252 sayılı Kanun"un 9/3. maddeleri ışığında, dava zamanaşımı bakımından 765 sayılı TCK hükümlerinin sanık yararına olması ve aynı Kanun"un 102/4. maddesi uyarınca hesaplanan ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın kesinleştiği 01/11/2008 tarihinde duran ancak deneme süresinde ikinci suçun işlendiği 02/11/2012 tarihinde tekrar işlemeye başlayan 5 yıllık asli dava zamanaşımının sanığın sorgusunun yapıldığı 04/02/2005 gününden hüküm tarihine kadar geçtiği gözetilerek; davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilmesi gerekirken, deneme devresinde suç işlenmesi nedeniyle geri bırakılan hükmün açıklanması suretiyle yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 12/06/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.