Danıştay 4. Daire 2018/1160 Esas 2022/3066 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/1160
Karar No : 2022/3066

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : Tasfiye Halinde ... Metal ve İnşaat Malzemeleri Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:.. , K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirketin sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiğinin hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu ile tespit edildiğinden bahisle, sevk edildiği takdir komisyonu tarafından belirlenen matrahlar üzerinden re'sen tarh edilen 2012 yılı vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ile 2012/1-3, 4-6, 7-9 dönemleri vergi ziyaı cezalı kurum geçici vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararda; davacı hakkında düzenlenen ... tarih ve ... sayılı Vergi Tekniği Raporu'nda yer alan tespitlerin değerlendirilmesinden, davacı şirketin yapılan yoklamalarda adresinde faal olarak bulunduğu, satıma hazır emtiasının bulunduğu, iştigal konusunu gerçekleştirecek teçhizata sahip olduğu, diğer mükelleflerce mükelleften yapmış olduğu mal veya hizmet alım ve satımına ilişkin verilmiş olan bildirimlerle mükellef tarafından verilen Ba-Bs bildirimleri arasında uyumsuzluk bulunmadığı hususları dikkate alındığında davacı hakkındaki tespitlerin, düzenlediği faturaların sahte olduğunu göstermeye yeterli bulunmadığı görüldüğünden davacı şirketin gerçek bir faaliyetinin olmadığının ve komisyon karşılığı sahte fatura düzenlediğinin açıkça ortaya konulamadığı sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, takdir komisyonunca takdir edilen fark matrah üzerinden davalı idarece yapılan 3 kat vergi ziyaı cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacının ilgili dönemde düzenlediği belgelerin gerçek bir hizmet ve mal ifasına dayanmayan sahte faturalar olduğu hususunun davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporuyla ortaya konulduğu, söz konusu rapor uyarınca yapılan tarhiyatların yasal ve yerinde olduğu, kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : ...
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 16/05/2022 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY:
Davacı şirketin sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiğinin hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu ile tespit edildiğinden bahisle, sevk edildiği takdir komisyonu tarafından belirlenen matrahlar üzerinden re'sen tarh edilen 2012 yılı vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ile 2012/1-3, 4-6, 7-9, 10-12 dönemleri vergi ziyaı cezalı kurum geçici vergilerinin kaldırılması istemiyle açılan davayı kabul eden Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunu reddeden Vergi Dava Dairesi kararı davalı idare tarafından temyiz edilmiştir.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinin (B) fıkrasında; vergilendirmede, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, gerçek mahiyetin, yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia edene ait olduğu düzenlenmiş, 30. maddesinde; resen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması şeklinde tanımlanmış, aynı Kanun'un 134. maddesinde ise; vergi incelemesinden maksadın ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunun araştırılması, saptanması ve sağlanması olduğu kurala bağlanmış, 341/1. maddesinde, vergi ziyaının, mükelleflerin veya sorumluların vergilendirme ile ilgili ödevlerini zamanında yerine getirmemesi veya eksik yerine getirmesi yüzünden verginin zamanında tahakkuk ettirilmemesi veya eksik tahakkuk ettirilmesi olduğu, 344/2. maddesinde; vergi ziyaı suçu işleyenlere, ziya uğrattıkları verginin bir katı tutarında vergi ziyaı cezası kesileceği, 3. fıkrasında ise; vergi ziyaına 359. maddede yazılı fiillerle sebebiyet verilmesi halinde, bu cezanın üç kat olarak uygulanacağı ifadesine yer verilmiştir.
5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 6. maddesinde, "Kurumlar vergisi, mükelleflerin bir hesap dönemi içinde elde ettikleri safî kurum kazancı üzerinden hesaplanır, safî kurum kazancının tespitinde, Gelir Vergisi Kanununun ticarî kazanç hakkındaki hükümleri uygulanır. Ziraî faaliyetle uğraşan kurumların bu faaliyetinden doğan kazançlarının tespitinde, Gelir Vergisi Kanununun 59. maddesinin son fıkra hükmü de dikkate alınır." düzenlemesi yer almaktadır.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 1. maddesinde, gerçek kişilerin gelirlerinin gelir vergisine tabi olduğu, gelirin, bir gerçek kişinin bir takvim yılı içinde elde ettiği kazanç ve iratların safi tutarı olduğu, 37. maddesinde de, her türlü ticari ve sınai faaliyetlerden doğan kazançların ticari kazanç olduğu hükümlerine yer verilmiştir.
Bakılmakta olan davada, ilgili yasa kuralları, Rami Vergi Dairesi mükellefi olan davacı Tasfiye Halinde ... Metal ve İnşaat Malzemeleri Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi hakkında düzenlenen ... tarih ve ... sayılı Vergi Tekniği Raporundaki tespitler ile dosyadaki tarafların ileri sürdükleri iddiaların bir bütün olarak değerlendirilmesinden; adı geçen mükellefin 2010/6 döneminden 2012/9 dönemine kadar toplam 16.670.344,69 TL düzeyinde fatura düzenleyecek ticari kapasiteye, organizasyona sahip olmadığı, alış yaptığını bildirdiği firmaların neredeyse tamamı hakkında sahte belge düzenlemekten dolayı vergi tekniği raporları ve sahte belge düzenlemeden dolayı olumsuz tespitler bulunduğu, yüksek cirolara rağmen adına kayıtlı herhangi bir aracının, şube ve deposunun bulunmadığı, ilk ve sonraki tasfiye memurları hakkında da sahte belge düzenlemeden dolayı olumsuz tespit ve raporlar bulunduğu, tahakkuk etmiş vergi ve fer'ilerinin çok azının ödendiği göz önüne alındığında; davacı tarafından düzenlenen faturaların gerçek bir mal teslimi veya hizmet ifasına dayanmadığı sonucuna varıldığından, aksi gerekçe ile verilen Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunu reddeden temyize konu Bölge İdare Mahkemesi Vergi Dava Dairesi kararının bozulması gerektiği görüşüyle, karara katılmıyorum.