Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5821 Esas 2018/1176 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5821
Karar No: 2018/1176
Karar Tarihi: 13.02.2018

Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5821 Esas 2018/1176 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 2005 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan mahkum edildi. Mahkemeye yapılan temyiz başvurusunda, suçun 2005 takvim yılının son faturasına göre zamanaşımına uğradığına karar verildi ve hüküm BOZULDU ancak yeniden yargılama yapılmadan sanığın suçlamasının düşmesine karar verildi. Ayrıca, 2006 takvim yılında da sahte fatura kullanma suçundan mahkum edilen sanık hakkında, zincirleme suç oluşturduğu gözetilmemiş ve hapis cezasının ertelendiği durumlarda velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri uygulanamayacağı unutulmuştur. Toplanan deliller sonucunda sanığın suçu kabul edildi ve verilen ceza uygun bulundu. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: Türk Ceza Kanunu 7, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu 66/1e, 67/4, 53, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu 223/8 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun 9. maddeleri.

11. Ceza Dairesi 2016/5821 E. , 2018/1176 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında "2005 takvim yılında sahte fatura kullanma" suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Türk Ceza Kanununun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü karşısında; sanığa yüklenen “2005 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK"nın 66/1e, 67/4 maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, 2005 takvim yılında kullanılan son faturanın tarihine göre, suç tarihi olan 21.12.2005 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen, bu hususta aynı Yasanın 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE,
2-Sanık hakkında "2006 takvim yılında sahte fatura kullanma" suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura kullanma eyleminin zincirleme suç oluşturduğunun ve sanık hakkında TCK"nın 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış; uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası gereğince kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından uygulanamayacağının gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 13.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.