Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/28950 Esas 2020/1850 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/28950
Karar No: 2020/1850
Karar Tarihi: 27.01.2020

Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/28950 Esas 2020/1850 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hakkında yaralama ve hakaret suçlarından verilen cezaların hükümlerin temyiz edilemez olduğu belirtilerek temyiz isteğinin reddine karar verildiği ifade edilmiştir. Ancak sanığın tehdit eyleminden dolayı mahkumiyet kararı için TCK'nın 86/2-c ve 125/3-a, 131/1 ve ölümle tehdit suçu için ise TCK'nın 106/1-1 maddeleri uyarınca değerlendirme yapılarak uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı söylenmiştir. Kararda vicdani kanıya dayalı olarak, sanığın yaptığı tehdit eylemi kanıtlarla desteklenerek suç türüne uygun cezanın verildiği ve cezanın kanuni çerçevede uygulandığı belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK’nın 317, TCK'nın 86/2-c, 125/3-a, 131/1, 106/1-1 ve CMK'nın 253 vb. maddeleri ifade edilmiştir.

4. Ceza Dairesi 2015/28950 E. , 2020/1850 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1)Kasten yaralama ve hakaret eylemlerinden verilen kararlarda öngörülen cezaların nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ..."ın, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2)Sanık ... hakkında katılanlar ... ve ..."e yönelik tehdit eylemlerinden kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyizinde ise;
Sanığın yaralama eylemi yönünden TCK"nın 86/2-c ve hakaret eylemi yönünden de TCK"nın 125/3-a ve 131/1. maddeleri gereğince uygulama yapılması gerekmekle beraber; aleyhe temyiz olmaması ancak ölümle tehdit suçunun bu suçlarla birlikte işlenmesi karşısında; TCK"nın 106/1-1. maddelerinden verilen mahkumiyet hükmü bakımından 5271 sayılı CMK"nın 253 vd. maddeleri gereğince uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilerek yapılan incelemede;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanık ..."a yükletilen tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık ..."ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 27/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.