Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/8520 Esas 2019/820 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8520
Karar No: 2019/820
Karar Tarihi: 21.01.2019

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/8520 Esas 2019/820 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebinde bulunan davacının talebinin kısmen kabul edilmesine karar verdi. Davacıya 10.064.08 TL maddi, 15.000 TL manevi tazminat ödenmesine karar verildi. Ancak, hükmedilen manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer dikkate alınarak makul bir miktar olarak tayin edilmediği ve belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda az manevi tazminata hükmedildiği gerekçesiyle karar temyiz edildi. Mahkeme, davacının tutuklu kaldığı her dönem için ayrı ayrı belirlenmeyen manevi tazminat ve hükmedilen maddi ve manevi tazminatlara davacının tutuklu kaldığı her dönem için ayrı faizin işletilmemesi sebepleriyle hükmün bozulmasına karar verdi. Kanun maddeleri olarak, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gösterildi.

12. Ceza Dairesi 2018/8520 E. , 2019/820 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm: Davanın kısmen kabulüne 10.064.08 TL maddi, 15.000 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, davacı lehine belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda az manevi tazminata hükmolunması, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-)Tazminat talebinin dayanağını oluşturan ceza dosyası incelendiğinde; davacının aynı dosya kapsamında 16.09.2008 tarihinde tutuklandığı, 11.02.2010 tarihinde tahliye edildiği, daha sonra yargılama aşamasında 31.03.2011 tarihinde tekrar tutuklandığı ve 12.05.2011 tarihinde tahliye edildiğinin anlaşılması karşısında, hüküm kısmında davacı lehine hükmolunan manevi tazminatın davacının tutuklu kaldığı her bir dönem için ayrı ayrı belirlenmemesi,
2-)Hükmolunan maddi ve manevi tazminatlara davacının tutuklu kaldığı her dönem için ayrı faizin işletilmesi yerine tamamına ilk tutuklama tarihinden faiz işletimesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.