Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi

Muhafaza görevini kötüye kullanmak suçundan sanıklar ... ve ... "ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 289/1, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca ayrı ayrı 2 ay 15 gün hapis ve 1.500.00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına, sanık ... hakkında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına aynı Kanunun 231/5. maddesi gereğince 5 yıl süreyle denetime tabi tutulmasına dair ... 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 20/12/2010 tarihli ve 2009/1105 esas, 2010/2017 sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre;
1- Sanık ..."nın, haczedilen ve kendisine yediemin olarak teslim edilen malların maliki olması sebebiyle 5237 sayılı Kanun’un 289/1-ikinci cümlesine göre cezasından yarı oranında indirim yapılması gerektiğinin dikkate alınmamasında,
2- Mahkemece hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği hallerde dahi, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 08/05/2013 tarihli ve 2013/7185 esas, 2013/18774 sayılı kararı ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarih ve 2013/15 sayılı kararlarında da belirtildiği üzere, itiraz merciinin hem maddi olay hem de hukuki yönden inceleme yapabileceği bu bağlamda, muhafaza görevini kötüye kullanma suçunun özgü suçlardan olması itibariyle yediemin dışındaki kişiler tarafından bahse konu suçun ancak iştirak suretiyle işlenebileceği, somut olayda hacizli olduğunu bilerek yediemin sıfatını haiz diğer sanıktan malları satın alan sanık ... "ın yardım eden sıfatıyla suça iştirak ettiği gözetilmeksizin yazılı şekilde fazla ceza tayininde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığının 27.12.2013 tarih ve 2013/19659/79342 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.01.2014 tarih ve 2014/4955 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Hükümlü ... hakkındaki kanun yararına bozma isteğinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.05.2012 tarih, 2011/8-498 esas ve 2012/211 sayılı kararında da belirtildiği üzere, hükmün içeriğindeki hukuka aykırılıklar ancak hükmün hukuken varlık kazanması halinde olağan ve olağanüstü yasa yolları denetimine konu olabileceğinden, açıklanmasının geri bırakılmış olması nedeniyle henüz hukuken varlık kazanmayan bir hükmün hükümlünün suça iştirak düzeyi bakımından olağanüstü yasa yolu denetimine konu edilmesi mümkün değildir. Bu nedenle, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verildiği ahvalde hükmün içeriğine dahil bulunan bu tür hukuka aykırılıkların, kanun yararına bozma yasa yoluyla denetlenmesi imkanı bulunmamaktadır. Kanun koyucu, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının üzerine inşa edildiği mahkûmiyet hükmünün olağan yasa yolu olan temyizen incelenmesini dahi yasaklamışken, henüz hukuken varlık kazanmamış bu hükümdeki hukuka aykırılıkların olağan denetim süreci sonlanmadan, olağanüstü bir yasa yolu olan “kanun yararına bozma” yasa yoluyla denetlenebileceğini kabul etmek, kanun yararına bozma yasa yolunun niteliğiyle bağdaşmayacaktır.
Bu nedenlerle; kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden REDDİNE,
2- Hükümlü ... hakkındaki kanun yararına bozma isteğine gelince;
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, ... 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 20.12.2010 tarih, 2009/1105 esas ve 2010/2017 sayılı kararının CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMK’nın 309/4-d maddesi uyarınca bozma nedenine göre uygulama yapılarak;
Hükümlüye muhafaza görevini kötüye kullanma suçundan verilen temel ceza, hükümlünün bu malın sahibi olması nedeniyle TCK’nın 289/1-2. cümlesi uyarınca yarı oranında indirilerek 1 ay 15 gün hapis ve 45 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, TCK’nın 62/1. maddesinin uygulanması ile 1/6 oranında indirilerek 1 ay 7 gün hapis ve 37 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, 37 gün adli para cezası TCK’nın 52/2. maddesine göre günlüğü takdiren 20 TL’den hesaplanmak suretiyle 740 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, kararın diğer kısımlarının aynen bırakılmasına, infazın buna göre yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.